Ægir - 01.12.1997, Blaðsíða 10

Nýjasta framkvæmd SÍF er þessi gríðarmikla birgða- og kœligeymsla sem fyrirtækið er að
byggja í Hafnarfuði. Húsið verður tekið í notkun á fyrsta hluta nýs árs.
irtæki í Grikklandi með svipuðu fyrir-
komulagi og á Spáni og herja þannig á
þann markað með auknum þunga. Vel
horfi í sambandi við Spán og ástandið
sé í heildina séð mjög gott. En hvað
með Asíu?
„Kínverjar og Kóreubúar
borða vissulega nokkuð af sölt-
uðum afurðum, að mér skilst, en
við höfum ekkert selt þangað.
Ástæðan er sú að þeir borga lágt
verð og það er dýrt að flytja vör-
una austur til þeirra. Þar fyrir
utan hefur eftirspurnin verið
nægjanleg á öðrum mörkuðum
fyrir það hráefni sem við höfum
getað náð í."
Gunnar segir að íslenski salt-
fiskurinn hafi alveg einstaka stöðu á
markaðnum þar sem gæðin hér séu
einfaldlega meiri en gerist bæði í Nor-
egi og í Færeyjum. Þetta hafi þó örlítið
verið að breytast upp á síðkastið þar
sem að í þessum löndum hafi menn
verið að taka sig á í þessu sambandi.
„íslenski saltfiskurinn hefur enn
sem komið er yfirburðastöðu þegar
rætt er um gæði og það er arfleifð frá
gamla SÍF. Á sínum tíma var sett upp
mjög öflugt leiðbeiningarkerfi um
framleiðslu á saltfiski og menn stund-
uðu töluvert mikla þróunar- og rann-
sóknarvinnu. Við búum enn að þeirri
vinnu," segir Gunnar Örn og bætir við
að á „varnarárunum", 1994 og 1995,
„Landvinnslan skapar bœði
verðmœti og atvinnu og því miklir
hagsmunir í húfi að henni verði
sköpuð góð skilyrði."
hafi menn þurft að draga saman segl
og þá hafi lítið verið lagt upp úr slíku
starfi. Nú hafi því aftur verið breytt og
töluverðu fjarmagni sé varið til þessara
hluta, bæði í móðurfyrirtækinu og
dótturfyrirtækjunum. Þar að auki er
rekin sérstök eftirlitsdeild innan SÍF.
Þar vinna sex starfsmenn við að ferð-
ast á milli framleiðenda og leiðbeina
þeim og hjálpa við að halda sér á réttri
braut.
Gunnar segir íslenska sjómenn og
íslenskt fiskvinnslufólk sérlega vel
meðvitað um að með góðri með-
höndlun frá fyrsta stigi til hins síðasta
megi ná hæsta verði fyrir hráefnið.
Best svona
Aðspurður til hvers menn horfi í sam-
bandi við þróunar- og rannsóknar-
vinnunna segir Gunnar Örn það vera
að gera þessar vörur enn neytenda-
vænni, auðvelda neytendum að mat-
reiða hana. Hann segir fyrirtækið með
ýmislegt á prjónunum í þeim efnum
en verður leyndardómsfullur á svip og
lætur lítið uppi um við hverju megi
búast.
Gunnar segir að uppistaðan í hrá-
efninu héðan fari í einhvers konar
formbreytingu eða framhaldsvinnslu.
í Portúgal, sem er langstærsti saltfisk-
markaður í heiminum í dag, fari allur
saltfiskur til þurrkunar. Gera megi ráð
fyrir að markaðurinn sé um 120 þús-
und blautfiskígildi á ári. í Frakklandi
sé saltfiskurinn sömuleiðis þurrkaður
en á Spáni seldur blautverkaður. Þar sé
hann þó seldur til útvatnara sem skeri
hann niður og útvatni og geri
hann tilbúinn til eldunar. En
eigum við ekki að reyna að
vinna þessa vöru meira hérna
heima?
„Það er svolítið snúið mál. Þessi
þurrkun hefur einhverra hluta
vegna ekki gengið upp hérna
heima. Við erum ekki sam-
keppnisfærir við Norðmenn og
Portúgali, þ.e.a.s. þessi stóru
þurrkfyrirtæki, eins og Nord
Morue. En í sjálfu sér held ég
að menn séu ekkert ósáttir við þá
stöðu sem við erum í nú. Ég tel að
gagnvart framleiðendum sé þetta best
með þessum hætti og sé ekki að það
að fara að skera fiskinn niður hér og
bæta inn einhverri vinnslu myndi
skila sér í aukinni framlegð til fram-
leiðenda."
Gunnar ítrekar að það sé ekki svo
að hér sé ekkert verið að vinna salt-
fiskinni. Hér sé verið að selja útvatn-
10 MjiIR