Ægir - 01.06.1999, Síða 14

Reykjavík!
Jón Ásbjörnsson rekur útgerð, jiskverkun og
útflutningsjyrirtœki við Reykjavíkurhöfn:
Frystitogurunum er
gert óeðlilega
hátt undir höfði
Grandi er stcersta fiskvinnsla höfuð-
borgarinnar.
r
A annað þúsund manns
í fiskvinnu í Reykjavík
Áhugavert er að skoða hversu
margt fólk starfar við fiskvinnslu í
höfuðborginni. Samkvæmt upplýs-
ingum frá stéttarfélaginu Eflingu
segja opinberar tölur að fjöldi þessa
fólks sé tæplega eitt þúsund en full-
yrða má að sú tala er í það minnsta
10% of lág þar sem að í mörgum
smáum fiskvinnslufyrirtækjum
starfa aðeins eigendur og eru þar af
leiðandi ekki á skrá yfir fiskverka-
fólk. Pví til viðbótar fer alltaf nokk-
ur fjöldi framhjá skráningu þannig
að næsta örugglega má telja fjölda
fiskverkafólks í Reykjavík á bilinu
1000 til 1500.
Á fimmta hundrað
undirmenn á
fiskiskipum
í Sjómannafélagi Reykjavíkur
eru skráðir um 900 félagsmenn og
teljast þar með undirmenn á fiski-
skipum, varðskipum og flutninga-
skipum. Miðað við þetta er ekki
óvarlegt að ætla að til fiskimanna
teljist 4-500 manns og að viðbættum
vélstjórum og yfirmönnum fiski-
skipa er heildarfjöldi sjómanna á
fiskiskipum í höfuðborginni 6-700.
Jón Asbjörnsson hefur um árabil rekiö
stór fyrirtœki á sviöi sjávarútvegs viö
Reykjavikurhöfn. Annars vegar er um að
rœða fyrirtœkið Fiskkaup, sem annast
verkun á saltfiski, útflutning og útgerð
en hins vegar er fyrirtœkið Jón Ás-
björnsson hf. sem annast inn- og út-
flutning og snýst starfsemin fyrst og
fremst um vörur á sjávarútvegssviðinu.
Jón byggir verkun sína að verulegu leyti
á hráefni affiskmörkuðunum en hefur
einnig tvo báta í rekstri og afla þeir um
40% afþví hráefni sem vinnsla hans
þarfnast. Jón er gagnrýninn á kvóta-
kerfið og segir frystitogarana hafa sog-
aö til sina alltofstóran hluta aflaheim-
ildanna. Frystitogaravæðingin sé
óheillaþróun fyrir þjóðfélagið til lengri
tima litið, fyrst og fremst vegna þess að
störfunum i landvinnslu fœkki.
í saltfiskverkuninni hjá Jóni vinna
um 30 manns. Fiskurinn er flattur og
saltaður og fluttur á erlenda markaði,
fyrst og fremst í Grikklandi, Ítalíu,
Spáni, Portúgal og Kanada en einnig
fer nokkurt magn til Noregs.
„Það er nóg af kaupendum en vand-
inn að hafa nóg hráefni til að verka,"
segir Jón en stærstan hluta af hráefni
frá fiskmörkuðum sækir Jón á Suðvest-
urhornið og vestur á Snæfellsnes. Jón
viðurkennir að verðið sé hátt á mörk-
uðunum.
„Örfáir njóta þeirra
forréttinda að fá að
sœkja fiskinn ísjóinn."
„Það er dýr aðgerð að fara með fisk í
gegnum markaði og þjónar fiskvinnsl-
unni ekki. Útaf fyrir sig er ekkert við
þessu að segja en það verður að segjast
eins og er að miðað við núverandi
ástand geta venjuleg fiskvinnslufyrir-
tæki ekki lifað af því að skipta við fisk-
markaðina. Þess vegna er gífurlega
mikils virði að hafa eigin útgerð jafn-
framt og geta tekið fisk af mörkuðun-
um þegar framboðið þar er mikið og
verðið þar af leiðandi lægra. En þegar
lítið er um fisk þá erum við algerlega
út úr myndinni og verðum þess vegna
að fara þá leið að fjárfesta i útgerðinni
og kvótanum," segir Jón.
Kvótinn dýr
Jóni er ekki skemmt þegar rætt er um
kvótakerfið og hann segir verðlagið á
kvótanum gífurlega hátt.
„Kannski maður verði bara að gera
14 AGIR