Ægir - 01.06.1999, Page 39

SAMLEIÐ MEÐ ÍSLENSKUM SJÁVARÚTVEGI
bjóða þeim upp á ýmsa möguleika í or-
lofsmálum.
Hver er reynslan af starfandi lands-
félögum verkafólks, sjómanna og ann-
arra stétta launafólks á Húsavík. Engin
þjónusta er starfrækt á Húsavík fyrir
þessa hópa, engin þátttaka er í samfé-
lagsverkefnum, aðalfundir eru haldnir
fjarri félagsmönnum og því erfitt fyrir
þá að hafa áhrif á starfsemi félaganna.
Sá litli
mætir þeim stóra
Sjómenn á Húsavík vilja fá að ráða sín-
um málum sjálfir þó þeir séu tilbúnir
að skoða hvort ekki sé hægt að gera
kjarabaráttu sjómanna markvissari.
Þeir vilja hafa ákvörðunatökuna heima
í héraði. Ekki þarf að fara mörgum orð-
um um hverjir yrðu væntanlegir
stjórnarmenn í einu landsfélagi sjó-
manna. Þeir kæmu án efa frá fjöl-
mennustu félögunum innan Sjó-
mannasambandsins í dag. I því tafli
yrðu litlu félögin innan Sjómannasam-
bandsins svo til valdalaus og hefðu því
lítil áhrif á mörg hagsmunamál
sjómanna, áhrif sem þau hafa í
dag og geta beitt telji þau
ástæðu til þess.
Hitt er auðvitað jafn augljóst
að sameigninleg hagsmuna- og
baráttumál eiga heima á sam-
eiginlegum vettvangi samtaka
sjómanna þar sem allir eigi
jafna möguleika til að koma að
málum. Því eru samtök eins og
Sjómannasamband íslands nauðsynleg
og þau sækja meiri styrk til samtaka
verkafólks þar sem sjómenn eru innan
raða og njóta styrks af heildinni, frem-
ur en í stóru landsfélagi þar sem ein-
staklingurinn verður áhrifalítill. Stærð
er auðvitað styrkur að ákveðnu marki,
en því aðeins að hún sé byggð upp af
sterkum félagseiningum sem hafi bein
tengsl við félagsmenn sína. Fái skila-
boðin frá virkri umræðu félagsmanna,
en taki ekki ákvarðanir á grundvelli
skoðana fárra einstaklinga, sem ekki
vita alltaf jafn gjörla hug manna og
hinar mörgu einingar eru færar um að
hafa yfirsýn yfir.
Stærri einingar
en ekki eitt landsféiag
Ég geri heldur ekki lítið úr þeim þætti
að víða um land hefur svökölluðum
„blönduðum félögum" verkafólks tek-
ist að halda úti þjónustu á fámennari
útgerðarstöðum með því að hafa flest
verkafólk innan sinna raða. Færu sjó-
menn út úr þessum félögum væri
rekstrargrundvöllur fyrir þjónustu og
skrifstofuhaldi í einhverjum tilfellum
ekki lengur til staðar og myndi veikja
samstöðu verkafólks á þessum stöðum.
Hins vegar hefur það verið boðað hjá
þeim sem vilja sjá eitt landsfélag sjó-
manna að ekki verði dregið úr þjón-
ustu við sjómenn, þess í stað verði hún
aukin. Ég kaupi ekki svona fullyrðing-
ar, enda stangast þær á við reynslu
okkar af öðrum slíkum landsfélögum,
eins og ég hef bent á hér að framan.
Valdið verður ekki lengur hjá fé-
lögunum á stöðunum og komi
til hagræðingar í rekstri er ekki
ólíklegt að starfrækt verði ein
þjónustumiðstöð í hverju kjör-
dæmi með höfuðstöðvar í
Reykjavík.
Niðurstaðan er þessi: Að mínu
mati er farsælast fyrir félög sjó-
manna sem aðild eiga að Sjó-
mannasambandi íslands að þau taki
sín innri mál til skoðunnar og taki upp
náið samstarf eða sameinist í stærri
einingar, geti þau ekki veitt þá þjón-
ustu sem þeim ber að veita félags-
mönnum. Ég legg til að allar hug-
myndir um eitt landsfélag sjómanna
verði lagðar á hilluna og við snúum
okkur að því að efla félögin og Sjó-
mannasambandið. Þannig þjónum við
best hagsmunum stéttarinnar og
verkalýðshreyfingarinnar í heild. Það
hlýtur alltaf að vera megininntak alls
sem við höfumst að.
„Legg til að hugmyndir um eitt
landsfélag sjómanna verði lagðar
á hilluna."
Mm 39