Ægir - 01.07.2000, Blaðsíða 35

Á SAGNASLÓÐI
til bænda, þá var því nær frá-
gangssök að kaupa það til að salt
fisk.
Nú skrifaði ég Gránufélags-
mönnum og lét þá vita, að þeir
gætu fengið salt hjá félaginu fyrir
4 kr. tunnuna, og eins hitt, að fé-
lagið væri fúst á að kaupa af þeim
fisk þeirra íyrir ákveðið verð flatt-
an. Þeir mættu velja á milli, og
selja fiskinn gegn borgun þegar í
stað, eða kaupa tunnu af salti á 4
kr. Fór svo, að menn vildu heldur
selja fiskinn óverkaðan.
Um sömu mundir kom fisk-
verkunarmaðurinn frá Hjálmari
kaupmanni Johnsen frá Onundar-
firði. Þar og á Bíldudal var þá tal-
inn beztur saltfiskur. Var nú tek-
ið að verka saltfisk f Hrísye og
hafði eigi siíkt þekkzt fyrr við
Eyjafjörð. Gekk þetta allt vel og
gat Gránufélagið flutt út af vel
verkuðum saltfiski næsta sumar
tvo skipsfarma.
Þegar gangur var kominn á
blautfisksöluna og fiskverkunina,
segi ég við Svarfdæli, að það sé
allt of mikil tímatöf fyrir þá og
erfiði, að verða að flytja blautfisk
sinn til Hríseyjar, og bauð þeim
að byggja fyrir þá fisktökuhús í
Böggversstaðalandi. Varð þetta til
að auka fiskkaup Gránufélagsins,
og næsta ár flutti félagið út þrjá
saltfisksfarma." (Gils Guðmunds-
son (1977): Skútuöldin II, 248-
251).
Þessi frásögn Tryggva er merki-
leg heimild og full ástæða til þess
að henni sé haldið á lofti. Hann
skráði hana á gamals aldri og má
vera, að minnið hafi brugðist hon-
um í einstaka smáatriðum en í
öllum meginatriðum er frásögnin
rétt. Samninginn við Jörund
Jónsson í Hrísey (Hákarla-Jör-
und) mun Tryggvi hafa gert árið
1877. Það ár hefur þá Gránufélag-
ið flutt utan tvo skipsfarma af
saltfiski og þrjá árið 1878. Það
sem mestu máli skipti var hins
vegar það, að á næstu árum jókst
saltfiskverkun á Norðurlandi að
mun og jafnframt arðsemi norð-
lensks sjávarútvegs.
Stytta af Hákarla-Jörundi Oónssyni. Hann tók vel málaleitan
Tryggva Gunnarssonar, kaupstjóra Gránufétagsins, og saman
ruddu þeir félagar braut fyrir saltfiskverkun við Eyjafjörð.
Ferskur & fróðlegur
Áskrifarsími 5510500
35