Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1926, Qupperneq 26

22
sem lögin frá 1903 náðu lil, voru lífsábyrgðargjöldin ekki
nema 8402 kr. 17 au.
c. Lögin frá 1917.
Með lögum nr. 84, 14. nóvember 1917, um slysatrygging
sjómanna, var skipulaginu komið töluvert í horf. Trygg-
iugarsviðið hjelst að vísu næstum óbreytt, nema bvað
Jieim, sem stunda fiskiveiðar á róðrarbátum, en eru ekki
tryggingarskyldir — báturinn minni en fjórróinn eða skemur
fiskað en vertið nemi — er veiltur rjettur til þess að tryggja
sig á sama bált og tryggingarskyldir sjómenn. Ennfremur er
skylt að tryggja skipverja, er um stundarsakir, þó aldrei
skemur en eina viku, gengur i skiprúm annars manns.
En að öðrn leyti var um verulegar framfarir að ræða.
Nú koma eiginlegar slysabætur til sögunnar.
Fyrst var bugtakið »sljrs« ákvarðað nokkru víðara en áður,
þannig að bætur komi til ef sjómaður verður fyrir slysi á
sjó á vátryggingarlímabilinu, eða þegar hann er á landi,
annaðhvort í þarfir útgerðarinnar eða fyrir sjálfan sig, i er-
indum, sem leiða af starfi hans sem sjómanns.
Bælur koma fyrir slys, er ekki veldur dauða, þannig á-
kvarðað, að »verði sá er fyrir slysi varð, að læknisdómi al-
gerlega ófær til nokkurar vinnu þaðan í frá, ber að greiða
honum 2000 krónur, en að því skapi lægri upphæð, sem
minna skortir á að hann sje til fulls vinnufær, og ekkert,
ef minna skortir en að V6 hluta«.
Dánarbæturnar eru nú, samkvæmt b. lið 6. gr. laganna,
miðaðar við það, að slysið valdi dauða innan árs frá þvi
það skeði. Bæturnar taka sömu vandamenn og eftir eldri
löguuum og i sömu röð, en nú eru þær bundnar við það,
að því er til barna og systkina tekur, að þau hafi verið á
framfæri hins látna. Loks eru bæturnar stórum hækkaðar,
upp í 1500 krónur og 100 kr. fyrir livert barn innan 15 ára
aldurs; óskilgetin börn fá þó 200 kr. viðbót ef ekkja tekur
bæturnar og taki að eins eitt barn bæturnar, greiðist engin
viðbót.
Frá dánarbótum skal það dregið, er greitt hefir verið i
slysabætur.
Iðgjaldið er stórum liækkað. I3að er nú ákvarðað, i 3. gr„
alls 70 aurar á viku. Þar af greiðir sá, sem trygður er, alt
af annan helminginn, hinn helminginn greiðir útgerðarmaður,
nema i þeim undantekningar tilfellum, er nefnd vetða hjer