Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1926, Qupperneq 37

33
framkvæmdir, kostnaðar-niðurjöfnun o. s. frv., verður því
með ólíku sniði og verður að lýsa hvoru skipulaginu út af
fyrir sig.
A. Sjúkrasamlög.
1. Skipulagið.
Fyrslu lögin um þelta efni, lög nr. 39, 11. júlí 1911 um
sjúkrasamlög, hafa að visu tekið ýmsum breytingum að þvi
er styrkupphæð, svo og tekju- og eignahámark snertir, en
efni þeirra er annars því nær óbreytt endurtekið í lögum
þeim, er nú gilda, nr. 81, 28. nóvember 1919, sbr. lög nr. 42,
4. júní 1924 um breyting á þeim lögum.
Sjúkrasamlagslögin frá 1911 hafa fyrir augum frjálsan fje-
lagsskap, er menn stofna »í því skyni, að tryggja hver öðr-
um, gegn tilteknum iðgjöldum, uppbót á því fjárljóni, sem
veikindi valda«.
Hlunnindi þau, sem lögin veita samlögunum eru sumpart
rjettur til viðurkenningar, lögskráningar, ef seltum skil-
yrðum er fullnægt, sumparl rjeltur til styrks úr landssjóði
til handa þannig lögskráðum samlögum.
Stjórnarráðið ræður lögskráningu sjúkrasamlaga og hefir
allar þær gætur á þeim, sem því þurfa þykir, 2. málsgr.
2. greinar.
Skilyrðin fyrir lögskráningu eru þessi:
1. Samlagið skal taka yfir tiltekið svæði, venjulega einn
hrepp eða kaupstað; það er ekki gert ráð fyrir samlög-
um, er bundin sjeu við ákveðna stjett manna eða á-
kveðna iðn.1).
2. Samlagið skal veita viðtöku og full fjelagsrjeltindi hverj-
um manni, jafnt karli sem konu, ef hann sannar að
hann uppfylli nánar tiltekin skilyrði.
3. Tala trygðra, hluttækra fjelagsmanna sje að minsta
kosti 50.
4. Samlagið skal veita tryggingu fyrir ókeypis læknishjálp,
ef sjúkdóm ber að höndum, ókeypis sjúkrahúsvist, hve-
nær sem þess gerist þörf og — fyrir þá fjelagsmenn,
sem 18 ára eru eða eldri — dagpeninga, eigi undir 50
1) Sji þar á móti ákvæöið í 2. grein laga nr. 35, 3. nóvember 1915
um sjúkrasamlag prentara í Reykjavík. Petta ákvæöi var aftur felt
niður með 3. grein laga nr. 32, 26. október 1917.
5