Árbók Háskóla Íslands

Årgang

Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1947, Side 94

Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1947, Side 94
92 lifað sín blómaskeið, glæsta tíma, að vísu hvor á sinn hátt. Báðar urðu þjóðirnar að þrauka tímabil niðurlægingar og þrenginga, en báðum hefur þeim hlotnazt sú hamingja að lifa sína viðreisn. BáðcU' hafa þær verið stjórnskipulega ósjálf- stæðar, en tekizt að afla sér sjálfstæðis, og báðar háðu þær þá baráttu á sama grundvelli. Fredrik Paasche hefur sagt um baráttu Norðmanna fyrir jafnræði við Svía, að innst inni hafi það verið jafnræði við sjálfa sig, sem menn vildu: Þjóðin vildi jafnræði við land konungasagnanna. Þannig hefur oss einnig farið. 1 sjálfstæðisbaráttu vorri, í öllu viðreisnarstarfi voru vildum vér innst inni jafnræði við sjálfa oss: jafnræði við land ættasagnanna. Forfeðrum vorum auðnaðist að skapa sígildar bókmenntir, en meðal þeirra skipa ættasögurnar og konungasögurnar önd- vegissess. Þessar bókmenntir eru nú sjö til átta alda gamlar, og enn halda þær gildi sínu. Ekki aðeins listrænu eða vísinda- legu gildi, eins og mörg önnur andleg afrek fyrri alda verða að láta sér nægja. Þær hafa sitt lífræna gildi, hafa haft það öld- um saman, halda því enn og munu halda því enn um langan aldur. Þess vegna hafa þær einatt verið taldar eitt hinna þriggja skæru ljósa í andlegu lífi mannkynsins. Þeim hefur verið skip- að við hlið biblíunnar og hinna klassisku bókmennta Grikkja og Rómverja. Af nægtabrunni þeirra hefur þjóð vor, ættlið eftir ættlið, teygað andlega næringu. Þær hafa haldið við þjóð- erni voru. Land ættasagnanna hefur verið vort fyrirheitna land, fagurt og dýrðlegt land, sem vér höfum litið til, er að oss þrengdi, og þangað höfum vér sótt styrk, kjark og von. Ætta- sögurnar sýndu oss, hvernig Island var endur fyrir löngu. Vér höfum hugsað sem svo, að það, sem það eitt sinn var, gæti það aftur orðið. Það varð aflgjafi í viðreisnarstarfi voru, vilji okkar og takmark, jafnræðið við sjálfa oss, við land ætta- sagnanna. Norska þjóðin vildi einnig jafnræði við sjálfa sig, land kon- ungasagnanna. Örlög vor hafa því orðið svipuð. Vér höfum því sótt styrk vom til sömu orkulindar. Þetta ætti að tengja okkur
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134

x

Árbók Háskóla Íslands

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Árbók Háskóla Íslands
https://timarit.is/publication/588

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.