Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1955, Blaðsíða 93

91
IX. LÁTNIR HÁSKÓLAKENNARAR
Jóhann Sæmundsson.
Jóhann Sæmundsson prófessor var fæddur að Elliða í Staðar-
sveit á Snæfellsnesi 9. maí 1905. Foreldrar hans voru Sæmundur
Sigurðsson hreppstjóri og kona hans, Stefanía Jónsdóttir.
Fimm ára gamall missti Jóhann föður sinn og var næstu árin
í fóstri hjá Óla Daníelssyni, bónda á Miðhrauni í Miklaholts-
hreppi, og Steinunni Jónsdóttur, en með þeim hjónum og for-
eldrum Jóhanns var mikil vinátta. Á fjórtánda ári fluttist Jó-
hann til móður sinnar og systkina til Reykjavíkur og dvaldist
með þeim námsárin í menntaskólanum og háskólanum.
Hann tók stúdentspróf 1926 og lauk prófi í læknisfræði 1931,
hvort tveggja með hárri I. einkunn. Var þá nokkra mánuði stað-
göngumaður héraðslæknisins á Blönduósi, en fór síðan utan
og dvaldist erlendis við framhaldsnám árin 1932—1934 í Noregi,
Svíþjóð og lengst af í Danmörku, en hvarf þá heim og gerðist
aðstoðarlæknir við lyflæknisdeild Landsspítalans, og gegndi því
starfi til 1937, en var jafnframt starfandi læknir í Reykjavik.
1 ársbyrjun 1937 tók hann við embætti tryggingayfirlæknis og
gegndi því í 11 ár, en var þá skipaður prófessor í lyflæknisfræði
við Háskóla Islands og jafnframt yfirlæknir við lyflæknisdeild
Landsspítalans og sinnti þeim störfum þar til hann lézt 6. júní
1955.
Jóhann hlaut viðurkenningu sem sérfræðingur í taugasjúk-
dómum 1938. Árin 1947—1948 lagði hann stund á lyflæknisfræði
og vann að vísindalegum rannsóknum við Karolinsku stofnunina
í Stokkhólmi og víðar, varði doktorsrit sitt við þá stofnun árið
1948, en það fjallaði um rannsóknir hans á kalium í magasafa
(Potassium concentration in liuman gastric juice).
Jóhann var félagsmálaráðherra um nokkurra mánaða skeið í
ráðuneyti Bjöms Þórðarsonar, 1942—1943, en sagði því starfi