Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1955, Blaðsíða 71

69
Þeim hafði ekki verið refsað áður, Ara og Davíð, að því undan-
skildu, að Ari hafði þrisvar hlotið ölvunarsektir.
Er unnt að koma fram viðurlögum á hendur þeim Ara og Davíð
eftir málavöxtum?
III. 1 réttarfari: Hver verðmæti eru undanþegin aðför vegna
hagsmuna þriðja manns?
IV. Raunhœft verkefni:
Árið 1953 var Jón Sveinsson, kaupmaður hér í bænum, orðinn
illa stæður. Hann auglýsti þá í dagblaði hér í bænum eftir láni að
upphæð ca. 50.000,00 kr. gegn: „góðum vöxtum og öruggri trygg-
ingu“, eins og það var orðað í auglýsingunni. Þórður nokkur Þórð-
arson sendi svar og kvaðst vilja ræða viðskiptin við Jón. Hófu þeir
brátt samninga. Þórður kvaðst geta komið Jóni í samband við skip-
stjóra nokkum, er mundi geta og vilja lána féð, ef um semdist.
Þórður kvaðst ekki mundu taka þóknun fyrir að koma á sambandi
milli þeirra, en þar sem hann sjálfur væri mjög févana og ýmsar
skuldir kölluðu að, yrði hann að koma í verð nokkm af vefnaðar-
vöm og væri það skilyrði af sinni hálfu, að Jón keypti þessar
vömr fyrir kr. 20.000,00, enda mundi mega koma málum þannig,
að lánið frá skipstjóranum hækkaði sem því svaraði. Jón sá sér
nú ekki annað fært en að ganga að þessum skilmálum, þótt hann,
eftir að hafa athugað vömrnar, gerði sér ljóst, að þær væru mjög
dýrar. Að vísu var verðið ekki hærra en innkaupsverð að viðbætt-
um öllum gjöldum og kostnaði, svo og álagningu, sem ekki var hægt
að telja óhæfilega. En vörumar vom komnar úr tízku. Síðar kom
fram, að Þórður hafði reynt að selja vömmar þrem nafngreindum
vefnaðarvömkaupmönnum, og bar þeim saman um, að þær yrðu
ekki taldar meira en 10.000,00 kr. virði.
Jón samþykkti nú, 2. sept. 1953, víxil fyrir kr. 20.000,00 til eins
mánaðar, enda var gert ráð fyrir, að þá yrði lánið fengið hjá skip-
stjóranum. Til tryggingar víxlinum setti Jón að sjálfsvörzluveði
ritvél og reiknivél á skrifstofu sinni, svo og „vefnaðarvörur þær,
er ég í dag hefi keypt af Þórði Þórðarsyni". Vömrnar fékk hann
jafnframt afhentar og flutti í verzlun sína. Tryggingarbréfið, útg.
2. sept. 1953, var skrásett á löglegan hátt.
Þórður fór nú til skipstjórans, Einars Brandssonar, og bauð hon-
um til kaups víxilinn ásamt tryggingarbréfinu. Varð það úr, að
Einar keypti á kr. 15.000,00, enda gaf Þórður víxilinn út og fram-