Dýraverndarinn - 01.12.1972, Blaðsíða 5

Ást
og
um-
hyggja
Þó að við höfum stundum býsnast yfir villiköttunum
í kringum okkur, sem drepa smáfuglana í svanginn,
þá gleður óneitanlega augað að sjá friðsaman húskött með
kettlingana sína.
Kisan á myndinni er svo góðleg á svipinn, að við meg-
um vart til þess hugsa, að hún bregði sér út á nótt-
um til veiða.
Húskötturinn hefur öldum saman fylgt manninum, og
þó hún hafi oftast hlotið gott atlæti í sambýli við mann-
fólkið, þá er það þó staðreynd, að hún hefur aldrei
týnt veiðieðli sínu með öllu. Beztu húskettir hafa oft á
tíðum lagst út af einni eða annarri ástæðu og hafa þá yfir-
leitt verið fljótir að tileinka sér veiðihætti rándýrsins.
Villidýrseðlið mun seint týnast húskettinum.
DÝRAVERNDARINN
93