Hugur - 01.01.1989, Síða 17

Hugur - 01.01.1989, Síða 17
HUGUR ÞORSTEINN GYLFASON IV Wittgenstein hélt að fleira væri ósegjanlegt en rökvíslegar ályktanir og innsta eðli hlutanna. Hann trúði hinu sama um list og fegurð, trú og siðferði. I fyrirlestri um siðfræði sem hann flutti í Cambridge 1929, og til er á íslenzku í Skími 1968, varpaði hann ljósi á þessar skoðanir sínar með einföldum dæmum.23 Þessi dæmi sótti hann í eigin reynslu sína, og þóttist vita að þau ættu sér einhvers konar hliðstæður í reynslu hvers einasta manns. Annað dæmið var af þeirri tilfinningu að vera algerlega óhultur, sama hvað gerist. Hitt var af þeirri tilfinningu að undrast það að heimurinn skuli yfirhöfuð vera til, að eitthvað skuli vera til fremur en alls ekki neitt. Það vill svo til um sjálfan mig að ég get sett mig í spor Wittgensteins um báðar þessar tilfinningar. Ég gæti líka nefnt frá eigin brjósti þá tilfinningu að það sé fullkomið samræmi í öllum hlutum sem ekkert geti raskað. Aðrir þurfa kannski önnur dæmi til að lifa sig inn í vandann og lausn Wittgensteins á honum. Nú skulum við veita því athygli um öryggistilfinninguna - „Ég er öldungis óhultur, það getur ekkert grandað mér!“ - að lýsing okkar á henni er ósköp einfaldlega merkingarlaus í hversdagslegasta skilningi. „Að vera óhultur“ er skilorðs- bundið hugtak. Við erum óhult hér inni af því að það er engin hætta á að við blotnum þó að rigni og að minnsta kosti lítil hætta á að við verðum fyrir bíl eða smitumst af alnæmi. En það er ekkert til sem heitið gæti að vera óhultur skilyrðislaust, sama hvað gerist. Ekki frekar en það er til skilyrðislaust heilbrigði þannig að ég geti sagt „Ég er heilbrigður sama hvað gerist, líka þótt ég veikist.“ Svo að hér höfum við dæmi þess að hversdagsleg mannleg tilfinning, öryggistilfinning af ákveðnu tæi, verði ekki látin í ljósi nema með merkingarlausum orðum. Þessi tilfinning er með öðrum orðum ósegjanleg. 23 Ludwig Wittgenstein: „Fyrirlestur um siðfræði'* þýddur á íslenzku og aukinn fáeinum inngangsorðum af Þorsteini Gylfasyni í Skími CXLII, Reykjavík 1968, bls. 91-103. 15
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112

x

Hugur

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Hugur
https://timarit.is/publication/603

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.