Búnaðarrit - 01.06.1940, Side 42

142
BÚNAÐARRIT
Hrafnkelsstöðum, 11 ættaðir frá Núpstúni og 7 ættaðir
frá Sóleyjarbakka, eftir því sem hægt var að komast
næst samkvæmt upplýsingum frá eigendum þeirra.
Alls áttu því 35 hrútar eða tæpur helmingur af I.
verðlaunahrútum sýslunnar ætt sína að rekja til
áðurnefndra þriggja bæja. Sést glöggt á því, hve mikið
gagn þeir fáu bændur, sem eiga því láni að fagna,
að eignast og rækta gott fé, geta gert stéttarbræðrum
sínum.
Hlutfallslega flestir hrútar hlutu I. verðlaun í Gnúp-
verja-, Hrunainanna- og Hraungerðishreppum. Jafn-
þyngstir voru hrútarnir í Gnúpverjahreppi en þar var
þátttaka í sýningunum ekki svo góð, að hægt sé að
fullyrða, að sýndu hrútarnir væru rétt sýnishorn af
öllum hrútum hreppsins. Hrútarnir í Hraungerðis-
hreppi voru aðeins léttari, að meðaltali en Gnúpverja-
lireppshrútarnir. Þar næst komu Hrunamanna-,
Skeiða- og Þingvallahreppshrútarnir, en léttastir voru
lirútarnir í Grafningshreppi.
Hrafnkelsstaða- og Sóleyjarhakkahrútarnir eru af
þingeysku kyni, en þó eru sumir þeirra fyrrnefndu í
aðra ættina af húnversku kyni frá Guðlaugsstöðum,
sjá töflu B. Hrútarnir, sem ætt sína eiga að rekja að
Núpstúni, eru blendingar af Kleifakyni frá fjáræktar-
búinu i Ólafsdal. Nokkrir góðir hrútar af Kleifakyni
eru til í Árnessýslu aðrir en þeir, sem ættaðir eru frá
Ólafsdal.
í raun og veru er mjög mikil samkeppni milli þing-
eyska fjárins og Kleifafjárins í Árnessýslu. Báðir
þessir stofnar eru inní'luttir í sýsluna fyrir tiltölulega
fáum árum og hafa að margra dómi gert þar mikið
gagn. Ég er og þeirrar skoðunar. Enn er ekki gott
að dæma um hvor stofninn sé betur fallinn til rækt-
unar í sýslunni.
Ég hygg, að hvor stofninn fyrir sig hafi svo marga
mikilsverða kosti, að sjálfsagt sé að hreinrækta þá