Búnaðarrit - 01.06.1940, Qupperneq 58

158
BÚNAÐARRIT
en svo eða skilningsbetri, að þeir láta sér það nægja
að gera jarðabæturnar svo úr garði, að þeir búist við,
að þær verði teknar út, þó að á takmörkum sé. En ef
þeir fengju meiri styrk fyrir góðar jarðabætur en
slæmar, þá mundi þetta fJjótt breytast, og ég hefi þá
trú, að þá mundi jarðabætur hjá flestum bændum
eftir fá ár hafa telíið mildum framförum. Og mér
finnst það fyllilega réttmætt, að sá bóndi fái meiri
styrlc, sem gerir góðar jarðabætur en hinn, sem gerir
þær illa, þótt mælingahæfar séu taldar.
Ég tel víst, að gegn þessari tilhögun verði færðar
ýmsar mótbárur, þótt öruggur dómur fáist aðeins við
reynslu. Tvennt get ég einlrum hugsað mér að fundið
verði þessari tilhögun til foráttu:
1. Allar jarðabætur eiga að vera 1. floklcs, og ekki á
að taka þær út að öðrum kosti. Þetta er í sjálfu sér
rétt. Og tillaga mín stefnir einmitt í þá átt að gera
megnið af öllum jarðabótum í landinu 1. flokks. En
eins og stendur er ekki úr háum söðli að detta, því að
nokkuð af þeim jarðabótum, sem nú fá styrk á ári
hverju er alls ekki 1. flokks verk. En þótt það sé viður-
kennt, að allar jarðaJjætur eigi helzt að vera 1. flokks
verlt, þá fæ ég ekki séð neina goðgá í því, þótt talað
væri um 2. flokks jarðabætur sem styrkhæfar, aðeins
ef á þær væri veittur minni styrkur en hinar. Það er
svo algengt að vörur og verli er metið í flokka og
allir flokkarnir taldir nothæfir, en aðenis mismun-
andi að gæðum. Margar neyzluvörur eru seldar eftir
gæðum með misjöfnu verði á hverjum flokld. Mjólk-
inni á mjólkurbúunum er skipt í 4 flokka, kjöti og
ull enn meira o. s. frv. Og ég i'æ ekki séð, að það sé
neitt ósanngjarnara að liafa slikt gæðamat á styrk-
hæfum jarðabótum, og þar mundi það hafa sömu áhrif
og á vörum: meiri vandvirkni.
2. Margir vilja sennilega telja, að það muni verða
mjög örðugt Jilutverk fyrir mælingamennina og óvin-