Hlín - 01.01.1934, Blaðsíða 26

24
Hlín
ur, er sitja 50 ára afmæli þess, sjái þess merki, að í
dag hafi verið unnin góð heit og efnd.
Börnin og ndítúran.
Eftir Ragnhildi Guttonnsson, Winnipeg.
»Náttúran — móðir vor«. Þannig komumst vjer oft
að orði og ekki að ástæðulausu. Náttúran er undir-
staða alls mannlífs á jörðinni. Vjer sækjum ekki ein-
ungis lífsuppeldi vort í skaut hennar, heldur eiga list-
ir og vísindi þangað rót sína að rekja. Tónskáldin
leitast við að túlka raddir náttúrunnar í tónverkum
sínum: Þyt golunnar í laufinu, fuglasönginn og ham-
farir stormsins, listamaðurinn reynir með pensli sín-
um að lýsa titrandi tunglskinsgeislunum á haföldun-
um, hátign fjallanna, og hinni friðsælu kyrð skógar-
runnanna. Vísindamaðurinn kannar ómælisdýpt him-
ingeymsins með sjónauka sínum, og kafar í djúp út-
hafsins til að neyða það til að láta uppi leyndardóma
sína, og skáldið syngur fegurst, þegar náttúran er yrk-
isefni hans.
Hinn óþreytandi mannsandi er sífelt að leita og
finna, og verkefnið sækir hann einatt til náttúrunn-
ar. Hún er göfugur, örlátur vinur, er aldrei bregst,
heldur veitir frið og gleði í ríkum mæli þcim, sem
leita á náðir hennar.
Verk þessara manna geymast eður gleymast eftir
því, hve nærri þeir komast hjarta náttúrunnar, hve
vel þeir túlka fegurð hennar eður leysa úr ráðgátum
tilverunnar. Ekki svo að skilja, að þeir vinni verk
sitt með það fyrir augum að ávinna sjer hylli eður
lófaklapp fjöldans, það hefur aldrei veriö markmið
hins sanna mikilmennis, heldur finna þeir nautn og
svölun sálum sínum í því að dýrka í kyrþey náttúru-