Hlín - 01.01.1950, Qupperneq 41

Hlin
39
ekkert hafa tekið. — Nú hafa Ijósmæðurnar bíla til að
þjóta á um alt og lækna á hverju strái. — Alla ljósmóður-
tíð mömmu minnar var sama og enginn læknir. Þorgrím-
ur Johnsen var að vísu hjeraðslæknir í Eyjafirði þessi
árin, en allir töldu hann lítils megnugan, nema helst að
hjálpa konum. Þá var ekkert deyfingarlyf til og ekki neitt,
sem dregið gat úr þjáningum fólksins. — Jeg held að móð-
ir mín hafi aðeins tvívegis látið sækja lækni í sinni ljós-
móðurtíð. í annað skiftið til Þorbjargar á Jórunnarstöð-
um, var það víst mjög erfið fæðing, en móður minni
hepnaðist að ná barninu áður en læknirinn kom. — í ann-
að sinn var móðir mín sótt að Stóradal til konu sem kom-
in var nokkuð á fertugsaldur, og þetta var hennar fyrsta
barn. Þegar hún tók Ijettasóttina, byrjaði hún með
krömpum, og var strax farið eftir lækni. Hvaða ráð móðir
mín hefur reynt í svona tilfelli veit jeg ekki, en kramp-
arnir hjeldu áfram þangað til barnið fæddist skömmu áð-
ur en læknirinn kom. Konan og barnið lifðu, og konan
hrestist furðu fljótt. Hjá þessari konu var móðir mín
nokkuð lengur en venja var. — Jeg var æfinlega full af for-
vitni þegar móðir mín kom frá því að sitja yfir og spurði
hana spjörunum úr, en það hafði aldrei neitt að þýða,
hún sagði mjer aldrei neitt, nema um þessa fæðingu
sagði hún, að það hefði verið sú erfiðasta fæðing, sem
hún hefði verið við. — Mörgum árum seinna var jeg
stödd úti á Oddeyri hjá konu sem lá í lungnabólgu. Stein-
grímur læknir hafði komið til hennar, og sagt þegar hann
fór, að hann kæmi fyrripart næsta dags. Jeg kom til kon-
unnar í rökkri, þá var læknirinn ókominn og konan orðin
mjög leið að bíða. Eftir litla stund vindur Steingrímur
sjer inn úr dyrunum. Segist hafa verið sóttur út á Sval-
barðsströnd til konu í barnsnauð. „Og þar var nú erfið
fæðing,“ segir hann, og lýsir út í ystu æsar hvernig þetta
hafi gengið til. Þegar læknirinn var búinn að lýsa þessu
segi jeg, að mjer finnist þetta vera mjög líkt og komið