Hlín - 01.01.1950, Side 139

Hlin
Í37
okkar og drottni. í þessu Ijósi sjáum við, að „Laun synd-
arinnar er dauði, en náðargjöf Guðs er eilíft líf í Jesú
Kristi drotni vorum“.
Jeg veit, að jeg þakka það aldrei eins og vert er, að Guð
gaf mjer af náð sinni trúaða móður, sem benti mjer á
hann, sem er „vegurinn .sannleikurinn og lífið“. — Og
þótt jeg hafi, því miður, lengst af farið mínar eigin leiðir,
án þess að hugsa af neinni alvöru um vilja hans, þá hefur
hann þó aldrei slept af mjer hendi sinni. Jeg get leitað til
hans með alt og hann bregst mjer aldrei: „Án hans náðar
er alt mitt traust óstöðugt, veikt og hjálparlaust“.
Nú á jeg enga aðra betri ósk og bæn til handa minni
kæru heimabygð — sveitunum mínum — landinu mínu,
en þá, að öflug vakning megi verða í trúarlífi þjóðarinn-
ar, slík vakning, sem ekki er mannaverk, heldur verður
fyrir náðaráhrif Guðs heilaga anda, bygð á óumbreytan-
legu orði hins óumbreytanlega Guðs. — Þá mundu for-
eldrar, og aðrir uppalendur, öðlast nýjan styrk í sínu
ábyrgðarmikla starfi og ný sjónarmið. — Ef við eigum lif-
andi trú, þá látum við engan dag líða svo, að við ekki ber-
um börnin okkar á bænarörmum fram fyrir Drottin, sem
bæði hefur máttinn og viljann til að blessa þau og vernda
frá hinu illa. — Enginn getur metið þá miklu blessun,
sem bænin veitir! — Getur nokkur, sem hefur átt kost á að
kynnast kristindóminum, verið rólegur með að börnin
hans fari á mis við slíka blessun? — Sá er óumræðilega fá-
tækur, sem enginn biður fyrir.
Hafi unglingurinn öðlast náð til að fela Guði líf sitt,
þurfum við ekki að óttast að fullkomnunarhvöt hans
lendi á glapstigum. — Hann verður þá fær um að greina
gullið frá soranum og villuljós hinna ýmsu annarlegu
kenninga glepja honum ekki sýn. Þau hverfa í birtunni
frá honum, sem er „Ljós heimsins". — Fyrir þeim, sem
hafa gengið Kristi á hönd, verður það aðalatriðið, hver