Hlín - 01.01.1950, Qupperneq 153

Hlín
151
um í kauptúninu. — FjelagiS á dálítinn skrúðgarð, sem fjelags-
konum þykir mjög vænt um, enda þó hann standi enn nokk-
uð til bóta.
Frá Heimilisiðnaðarfjelagi Bólstaðarhlíðarhrepps í Húna-
vatnssýslu er skrifað vorið 1950: — Hinn 4. mars síðastliðinn átti
Guðrún Jónsdóttir í Finnstungu 70 ára afmæli, hún er aldurs-
forseti okkar sú ágæta kona, og ein af stofnendum þess, og fyrst
lengi vel-í stjórn þess. — Við kvenfjelagskonur heimsóttum
hana þennan merkisdag æfi hennar, og nutum hjá henni stór-
mannlegrar fyrirmyndarveislu. — Guðrún og Tryggvi, maður
hennar, eru nú hætt búskap, þau hafa lengi gert garðinn fræg-
ann, en nú er Guðmundur sonur þeirra tekinn við og kona hans,
Guðrún Sigurðardóttir, og lítur út fyrir að heimilið verði með
áframhaldandi myndarbrag. Búið að byggja þarna stórt og
vandað steinhús, og var endað við að ganga frá eldhúsinu fyrir
afmælishófið, og var það vígt með því að við drukkum kaffi í
því, konumar, um leið og við komum inn úr dyrunum, en aðal-
veislan var í samliggjandi stofum síðar um daginn, þegar allir
gestir voru komnir.
Elísabet Guðmundsdóttir, Gili, Svartárdal, skrifar vorið 1950:
— Mikið vorum við konurnar ánægðar með matreiðslunáms-
skeiðið, sem haldið var bæði hjer á heimilinu og í Blöndudals-
hólum. Við höfðum bæði gagn og gaman af því, enda sýndu
konurnar það í verki, þær sóttu námsskeiðin vel þrátt fyrir
það, þó þær væru aleinar ,og þyrftu að gera öll nauðsynlegustu
heimilisstörf áður en þær fóru á námsskeiðið, og komast svo
heim aftur á kvöldin til heimilisstarfanna. — Þetta var í svart-
asta skammdeginu og veður var slæmt 2 dagana sem kent var
hjer, þær komu samt, og meira að segja ofan af Laxárdal, og að
Blöndudalshólum komu þær í bílum utan úr Langadal.
Við erum Kvenfjelagasambandi íslands, stjórn norðlenska
sambandsins og formanni í okkar sambandi, Þuríði Sæmundsen,
innilega þakklátar fyrir að senda kennarann, Guðrúnu Jens-
dóttur, til okkar, þessa hámentuðu matreiðslukonu. Jeg varð
svo hissa, þegar jeg heyrði, að hún hefði verið í Stabæk kenn-
araskóla í’Noregi, að hún skyldi vilja gefa sig í að ferðast um
sveitir landsins til að kenna okkur sveitakonunum, sem erum
nú sumar okkar heldur fáfróðar, eins og jeg og mínir líkar, sem
litla tilsögn fengum í matreiðslu aðra en þá, sem mæður okkar
veittu okkur. — Jeg sá það á námsskeiðinu hjá Guðrúnu kenn-
ara, hvað móðir mín var mikið á undan sinni samtíð t. d. með
»