Búnaðarrit - 01.01.1988, Page 68

janúar verður lokið endanlegri gerð fullkomins tölvuforrits til nota við
skráningu á og úrvinnslu nýrra gagna og verður því dreift út til
búnaðarsambandanna. Yfirferð gagnabankans reyndist tímafrek og tækni-
legir örðugleikar við útreikninga kynbótaeinkunna og meðhöndlun dóm-
gagna hafa reynst verulegir og tafið verkið um einar tvær til þrjár vikur.
Ekkert tóm hefur unnist til að sinna einum þætti skýrsluhaldsins, sem er
númeragjöf og tölvuskráning skýrslufærðra folalda. Nú eru þau folöld,
sem eru frostmerkt, númeruð með fæðingarnúmeri og tölvufærð. Annað
starf á þessum vettvangi er á tilraunastigi. Á komandi ári verður hugað
frekar að þessum þætti. Undirritaður hefur hug á gagngerri uppstokkun
vinnubragða við folaldaskýrsluhaldið. Slík uppstokkun er brýn, en hefur í
för með sér aukna vinnu ekki hvað síst við tölvuskráningar og til þess þarf
mannskap. Einnig þurfa þeir ráðunautar búnaðarsambandanna, sem sinna
hrossaræktinni, að leggja sig meira fram en yfirleitt hefur verið.
Svo sem gat um í síðustu starfsskýrlu minni, þá hef ég afskipti af beitar-
málum svo sem þau mál koma upp á borð til okkar hrossaræktarráðu-
nauta. Stefna mín er skýr, en ég tel að beitarmálin sem önnur mál tengd
nýtingu landbúnaðarins á sameiginlegri eign landsmanna, landinu sjálfu,
þurfi að yfirvega vel án alls ofstækis. Hitt er jafn auðsætt að hrossabændur
eiga að sitja við sama borð og aðrir bændur hvað varðar nýtingu sameigin-
legra beitilanda, allt eftir því hver ítök þeirra í beitilönd eru. Enda benda
hvorki rannsóknaniðurstöður eða reynsla kynslóðanna til að hross fari í
nokkru verr með land en sauðfé eða nautgripir.
Nokkuð hefur það verið í tísku undanfarið að tala um „ræktunarbú-
skap“. Hvað er ræktunarbúskapur í hrossarækt? Sumir leggja auðheyri-
lega þann skilning í hugtakið að enginn stundi ræktunarbúskap nema sá
sem hefur hross sín í afgirtum hólfum allt árið og gefur þeim hey í a.m.k.
sex mánuði á ári. Þessi skilningur er mikil firra. Ræktunarbúskapur í
hrossarækt er það að eiga fallegar og hæfileikaríkar undaneldishryssur,
fara vel með þær, halda þeim á góðum beitarjörðum, en úrslitum afkomu
getur ráðið hversu lengi þarf að hafa stóðið á gjöf árlega. Einnig er
reiðhrossinu nauðsynleg sú stæling þreks og þols, sem uppeldi á víðlendu,
mishæðóttu og fjölbreyttu landslagi gefur.
Á árinu hef ég reynt að hnika fram málinu varðandi beitartilraun með
reiðhross, en það hefur lítið gengið. Einkum hef ég leitast við að kynna
málið innan veggja Rannsóknastofnunar landbúnaðarins. Hef ég átt góð
samskipti við þá sérfræðinga stofnunarinnar, sem ég hef leitað til, en þeir
pappírar, sem ég hef sent formlega til RALA, hafa þó viljað liggja
óhreyfðir á borði forstjórans svo mánuðum skiptir.
Fundir.
Aðalfundur Félags Búfræðikandidata var haldinn 9. febrúar. Ég var þar
með framsöguerindi, sem fjallaði um nýjar aðferðir við mat á kynbótagildi
66