Fréttablaðið - 30.01.2010, Blaðsíða 20

20 30. janúar 2010 LAUGARDAGUR
Icesave-skuldin fari í þróunaraðstoð
UMRÆÐAN
G. Pétur Matthíasson skrifar um
þróunaraðstoð
Staða okkar Íslendinga er ekki öfundsverð og ljóst hvernig sem
fer að kreppan á eftir að bíta tölu-
vert meira áður en leiðin fer að
liggja upp á við. Það er svo undir
okkur komið hvenær viðsnúningur-
inn verður. Það er víst tómt mál að
tala um það úr þessu hversu verr við erum
stödd núna en ef við hefðum strax í fyrravor
gengið frá Icesave-samkomulaginu. Það ætti
að vera hægt að slá á hversu mörgum millj-
örðum eða tugmilljörðum íslensk heimili og
atvinnulíf hafa tapað og munu tapa á næstu
mánuðum. Það yrði auðvitað aldrei annað en
spá og breytir ekki stöðunni.
Það verður engin endurreisn í landinu
nema hún fari fram með reisn. Reisn hins
sjálfstæða manns og það verður að viður-
kennast að það er sárt að horfa upp á landa
sína sem telja okkur svo smá og svo vesæl
að við getum ekki axlað ábyrgð á því gífur-
lega og glæpsamlega gáleysi sem gráðug-
ir bankamenn og spilltir og sofandi stjórn-
málamenn stunduðu árum saman. Það
finnst mér ekki að vera að standa í lappirn-
ar. Það þarf ekki annað en að fylgjast með
fréttum frá Haítí til að skammast sín fyrir
þetta viðhorf marga landsmanna.
Til að leysa hnútinn er nauðsyn-
legt að hugsa hlutina upp á nýtt. Það
er ekki auðvelt að sjá hvernig ætti
að breyta Icesave-samningnum sem
ríkisstjórn og Alþingi hefur undir-
gengist nú þegar. Krafa þeirra sem
hæst láta virðist nefnilega vera að
ganga lengra en Alþingi samþykkti í
ágúst og forsetinn skrifaði þá undir.
Hvernig Hollendingar og Bretar
eigi að samþykkja það er undirrit-
uðum hulin ráðgáta. Það má ekki
gleyma því að þegar Icesave-reikningarnir
voru opnaðir í Hollandi í lok maí 2008 mátti
þeim sem um véluðu vera ljóst að dæmið
myndi aldrei ganga upp. Það má alveg færa
rök fyrir því að um hreinan þjófnað hafi
verið að ræða.
Afstaða okkar helstu bandamanna meðal
þjóðanna, norrænu ríkjanna, sýnir okkur að
þrátt fyrir jákvæð og gleðileg skrif ýmissa
útlendinga, sérstaklega í Bretlandi, þá er
ætlast til þess að við öxlum ábyrgð, það er
ætlast til þess að við sýnum hið minnsta
einhvern lit. Þegar almenningur í Afríku
veit það helst um Ísland að við séum þjóðin
sem neitar að borga skuldir sínar þá höfum
við vissulega verk að vinna að bæta álitið á
okkur sem þjóð.
Icesave-skuldin hver sem hún verður er
gífurlega há upphæð fyrir Ísland en smá-
aurar fyrir hin stóru hagkerfi Bretlands og
Hollands. En hún er stærri en gífurlega stór
fyrir almenning á Haítí, svo dæmi sé tekið.
Þess vegna legg ég til að Icesave-deilan
verði leyst með því að Bretar og Hollending-
ar falli frá kröfum sínum en við Íslendingar
gerum bindandi samkomulag um að borga
skuldina með því að veita þróunarhjálp fyrir
alla upphæðina. Með því móti mætti semja
um vextina upp á nýtt og notast við hógvær-
ari tölu sem myndi þá létta á greiðslubyrð-
inni. Einnig mætti vel hugsa sér að greiðsla
hæfist eftir sjö ár og stæði þess vegna leng-
ur en gert er ráð fyrir í núverandi sam-
komulagi. Þetta yrði ávinningur fyrir flesta
og lausn sem deiluaðilar ættu að geta sætt
sig við. Féð fer þá til góðra verka á sama
tíma og Íslendingar axla ábyrgð.
Þetta er fjarlægur möguleiki en mögu-
leiki samt og alltaf rétt að vera bjartsýnn.
Bjartsýnisbjarminn sem kviknaði í mínu
brjósti um áramótin er eigi að síður og því
miður slokknaður. Í þjóðaratkvæðagreiðsl-
unni 6. mars er ekki annað að gera en að
segja já en málið verður samt fellt. Þá er
ekki annað að gera en að bíða allt þetta ár
eftir því að menn reyni að komast að sam-
komulagi um Icesave, bíða eftir því að
mönnum takist að fá að semja meðan AGS
bíður eða bara fer, meðan Norðurlandaþjóð-
irnar bíða, meðan þeir atvinnulausu bíða,
bíða eftir því að tíminn líði þar til aftur
verður hægt að taka til við endurreisnina.
Höfundur er áhugamaður um þjóðlega reisn.
G. PÉTUR
MATTHÍASSON
UMRÆÐAN
Fanný Gunnarsdóttir skrifar
um frístundavagna
Ég vil vekja athygli á nýlegum samþykktum borgarstjórn-
ar sem lúta að velferð og öryggi
barna borgar-
innar. Borg-
arstjórn hefur
samþykkt að á
árinu 2010 verði
forgangsrað-
að með velferð
barna að leið-
arljósi og á sér-
stakur aðgerða-
hópur að leggja
fram tillögur
um útfærslu til borgarinnar.
Þegar gengið var frá fjárhagsá-
ætlun fyrir næsta ár var samþykkt
að leggja 10 milljónir króna í að
útfæra hugmyndir og koma á fót
frístundavögnum í hverfum borg-
arinnar. Það hafa margir lýst yfir
áhuga og nauðsyn þess að bjóða
börnum borgarinnar upp á örugg-
an ferðamáta þegar kemur að þátt-
töku í frístundastarfi. Lengi hefur
verið bent á kosti þess að gera
vinnudag barna sem samfelldast-
an þ.e. að frístundir og skóladag-
urinn myndi eina samfellda heild.
Ýmsar tilraunir hafa verið gerðar
en þær hafa ekki náð að festa sig
almennt í sessi í borginni.
Með því að bjóða upp á frí-
stundavagna er hægt að gera dag
barna og foreldra einfaldari, draga
úr skutli og þar með óhöppum í
umferð, loftmengun og stressi.
Það hafa alls ekki allir foreldrar
tækifæri til að skreppa úr vinnu
til að sækja börn og keyra á milli
staða. Reyndar reyna foreldrar
að skipuleggja sig og samræma
ferðir vina og félaga. Þrátt fyrir
að strætisvagnar gangi um borg-
ina eru til hverfi þar sem almenn-
issamgöngum er ábótavant og þó
þær séu til staðar henta þær ekki
alltaf.
Eins og fram kemur í kynningu
frá Reykjavíkurborg er ætlunin að
börnum standi til boða góðar og
öruggar samgöngur innan hverfa
borgarinnar þannig að þau geti
komist í frístundastarf frá heim-
ili eða skóla. Með skipulögðum
og öruggum ferðamáta má jafn-
framt vænta þess að fleiri börn og
unglingar nái að nýta sér þau frí-
stundatilboð sem boðið er upp á.
Vagnarnir ættu að auðvelda sam-
starf skólayfirvalda og skipuleggj-
enda frístundastarfs í borginni.
Ég sé fyrir mér að ef vel tekst til
ættu börn að geta sótt skóla og
fjölbreytt frístundastarf í sínum
hverfum og komist örugg á milli
staða. Það þarf strax nú á nýju ári
að hefjast handa við að undirbúa
og kynna þessa nýju þjónustu en
að því verki verða að koma ólík
svið borgarinnar.
Þar sem ég er það lánsöm að
starfa með börnum, unglingum
og foreldrum þeirra vænti ég
mikils af þessum samþykktum og
hlakka til að fylgjast með fram-
gangi þeirra hér í Reykjavík.
Höfundur er starfandi náms- og
starfsráðgjafi í Reykjavík.
Velferð
barna í
borginni
FANNÝ
GUNNARSDÓTTIR
Chevrolet gæði - frábært verð