Morgunn - 01.12.1942, Qupperneq 5

MORGUNN
131
hóta I. K. og svo vegna þess að mér fannst felast í því
sönnun þess, að þeir þurftu ekki Ijósin okkar til þess
að sjá hverjir voru í stofunni. Ég vil nota tækifærið
til þess að lýsa yfir því, að I. K. er annar bezti vinur
minn í öðrum heimi, hinn bezti er auðvitað Svendsen,
stjórnandi minn og samstarfsmaður í þessum málum
undanfarin 28 ár.
Þá sný ég mér að því, sem átti að vera aðalefni
þessa kafla.
Eins og þið mörg vitið, er það drengur, sem kallar sig
Jakob, sem flest skilaboðin flytur milli heimanna hjá
frú Guðrúnu. ,
Á þessum fundi voru eins og vanalega fimm gestir.
Eftir að Jakob litli hafði talað við þá og lýst hjá þeim
með mjög góðum árangri, snýr hann allt í einu máli
sínu að mér og segir: ,,Nú ætla ég að tala svolítið
við þig, ísleifur minn“.
Tólc hann nú að lýsa ýmsum hjá mér, og var hann
afar viss og fljótur. Var engu líkara en að allt væri
opið og lifandi fyrir honum, svo ört bar hann á, er hann
talaði. Hann lýsti pabba mínum mjög vel og syst-i
Ur minni svo vel, að ekki var um að villast. Ýmsum
fleiri lýsti hann og kannaðist ég við flesta þeirra. Á
meðal þeirra var ungur piltur, Niels, sonarsonur Odds
á Álftanesi, sem ég hefi áður getið. Jakob lýsti hon-
um prýðilega, þó ég sleppi því að segja nánar frá því
máli að þessu sinni.
Þá tekur Jakob að lýsa manni, sem hjá mér standi.
Um leið og hann byrjar að lýsa honum, sé ég hann
líka, en læt ekki á því bera, til þess að fá lýsinguna
sem bezta frá Jakobi. j
„Þið hafið verið ákaflega mikið saman, en þó er-
uð þið ekki bræður. Þið hafið verið svo samrýmdir,
að það, sem annar ykkar vissi, það vissi hinn líka, og
það sem annar ykkar átti, það átti hinn líka. Eða þann-
ig finnst mér vera sambandið á milli ykkar. Það er
9*