Morgunn - 01.12.1942, Blaðsíða 27

MORGUNN
153
útlimir miðilsins svo, að í nokkrar klukkustundir á eftir
niátti sjá merki eftir böndin á holdi miðilsins".
Á þessum fundum hjá Spiritistasambandi Lundúna-
borgar komu í ljós öll þau fyrirbrigði, sem venjulegast
gerðust hjá Jack Webber, og skal tveggja þeirra sér-
staklega getið hér.
Eins og áður segir, var miðillinn bundinn með kaðli,
sem Sambandið átti sjálft, en miðillinn hafði einnig
komið með bönd með sér og lágu þau á gólfinu hjá
stólnum hans. Meðan á fundinum stóð, var þetta auka-
band tekið, og með því var maðurinn, sem næstur sat
miðlinum, bundinn af ósýnilegum höndum við stólinn
sinn. Síðan höfðu endar bandsins verið dregnir þvert
yfir gólfið og vafið um stól, sem maður einn sat á and-
spænis, undir setuna og um stólfæturna, og loks aftur
þvert yfir gólfið, og vafið þar um manninn í stólnum.
En það var ekki nóg: endarnir höfðu á einhvern óskilj-
anlegan hátt verið sameinaðir svo, að enginn endir sást
á bandinu og engin samskeyti! Að fundinum loknum
varð að skera bandið í sundur til þess að leysa manninn
og ná því af stólnum. Þetta gerðist raunar í myrkri, en
miðillinn sat kyrr, margbundinn í stólnum sínum, bönd-
in á honum voru sannanlega óhögguð, þegar ljós var
aftur kveilct. Enginn mannlegur máttur gat þarna
verið að verki, að þessari gamansömu en furðulegu at-
höfn. Viðstaddir voru að eins þeir, sem voru að rannsaka
fyrirbrigðin, og miðillinn.
Hitt fyrirbrigðið gerðist á öðrum fundi, og var miðill-
inn bundinn að venju. Á meðan þeír tveir, sem sátu sitt
hvoru megin við miðilinn, héldu höndum hans, hafði
hann verið klæddur úr jakkanum, og eftir á kom í ljós,
að ermabandið, sem hann hafði haft á skyrtuerminni,
lá fyrir utan klæðnaðinn, en ermabandið var úr heilli
teygju. Til þess að framkvæma þetta með „náttúrleg-
um hætti“ hefði vissulega þurft aðferðir aðrar en þær,
sem efnishyggjuvísindin þekkja og viðurkenna, Hönd-