Morgunn - 01.12.1942, Blaðsíða 26

152
M O R G U N N
ur um fundi hans frá nóv. 1938, til des 1939. Síðar var
nokkru bætt við þær, og eftir þessum skýrslum tek
ég það, sem ég segi yður af honum hér.
Skýrslurnar voru gerðar af ýmsum mönnum, sem ráku
tilraunirnar. Voru meðal þeirra blaðamenn frá sumum
merkustu dagblöðum Breta. Sumir þessara manna, eink-
um blaðamannanna, voru fullir efasemda, þegar þeir
komu á fundina, en mér skilst, að allir hafi þeir farið
þaðan sannfærðir um, að hafa séð furðulega hluti, sem
ógerlegt var að skýra með skýringaraðferðum efnis-
hyggjuvísindanna, og af skýrslunum verður ekki annað
séð, en að allir munu hafa viðurkennt, að um svik væri
ekki unnt að tala. Ummæli tveggja blaðamanna, sem
áður voru fullkomnir afneitendur sálrænna fyrirbrigða,
læt ég koma í lok þessa erindis, og sný mér nú að því,
að segja frá fundunum, öryggisráðstöfunum og fyrir-
brigðunum.
öryggisráðstafanir.
I öryggisskyni var miðillinn bundinn við stólinn, sem
hann sat í, með 15 metra löngu bandi. Hver sem var
af fundarmönnum fékk leyfi til að binda miðilinn, og
gerðu það oft menn, sem kunnu að binda sérstaklega
flókna hnúta, eins og sjómenn og lögregluþjónar. Frá
þessu er sagt í skýrslunum á þessa leið:
„Á mörgum fundum, sem haldnir voru á vegum Spiri-
tistasambands Lundúna, var notaður langur kaðall, sem
Sambandið á. Upphandleggir miðilsins voru tví bundnir
við stólinn og framhandleggir hans voru margbundnir
við stólarmana. Þá voru fætur hans rækilega bundnir
við stólfæturna, endarnir á kaðlinum síðan saumaðir
saman með sterkum þræði og innsiglaðir. Svo fast var
bundið um líkama miðilsins, að þess eins var gætt, að
blóðrásin hindraðist ekki. Fundirnir stóðu í h. u. b.
tvær klukkustundir og á meðan á þeim stóð, þrútnuðu