Morgunn - 01.12.1942, Blaðsíða 25

MO RG UNN
151
þegar hann fór höndum um sjúka, streymdi út af hönd-
um hans mjög einkennilegur vökvi, eða olía, og var
honum sagt, að með þessari olíu ætti hann að nudda
sjúklinginn. Þessa fyrirbrigðis hefir einnig orðið vart
hjá öðrum lækningamiðlum og tilraunir gerðar til þess
að rannsaka og efnagreina þennan dularfulla vökva,
en um árangurinn af þeim rannsóknum er mér ekki
fyllilega kunnugt.
Þjálfun sína hlaut Webber ekki að eins í hringnum,
sem um hann sat að tilraununum, heldur einnig í svefni
á næturnar. Þá gerðust mörg merkileg fyrirbrigði í her-
berginu hjá honum, og raddir heyrðust tala víðsvegar
um herbergið. Hann var lengi hræddur við fyrirbrigðin,
því að oft byrjuðu þau áður en hann var fallinn í trans-
inn, en sá ótti hans hvarf með öllu, þegar hann fór að
kynnast þeim nánara. Enda mun svo um flesta miðla, að
með reynslunni fá þeir það traust á hinum ósýnilegu
stjórnendum, að þeir treysta þeim hiklaust og finna tak-
markalaust öryggi af návist þeirra. Enda er reynslan
sú, að ef einhvern sérlegan vanda ber að, meðan miðill
er í transi, sýna verkamennirnir hinum megin við tjald-
ið bæði þekking og leikni í að afstýra vandanum langt
fram yfir það, sem hinir jarðnesku fundarmenn, já, jafn-
vel hinir æfðustu rannsóknamenn, hafa til að bera. Ef
mistök verða, munu þau undantekningarlítið stafa af
því, að skipunum andastjórnendanna er ekki hlýtt.
Eins og áður segir, var Jack Webber algerlega ómennt-
aður maður. Hann hafði litla ánægju af bókalestri, en
mikla gleði af hvers konar íþróttum. Hann var ákaflega
góðviljaður maður, ævinlega fús á að gera það, sem í
hans valdi var, öðrum til greiða, og hann neitaði fólki
aldrei um hjálp, þótt það fátæktar vegna gæti ekki greitt
það gjald, sem hann annars tók fyrir starf sitt.
Hann fór af þessum heimi að eins 38 ára gamall, 9.
marz 1940, fáum dögum eftir að hann hafði haldið síð-
asta fundinn sinn. Þá lágu, búnar til prentunar, skýrsl-