Morgunn - 01.12.1942, Qupperneq 39

MORGUNN
165
þessa bók, en þá var sonur hans í herþjónustu á víg-
stöðvunum við Salóniki".
Hvað eigum vér að hugsa um þetta atvik?
Hlýtur ekki hver hleypidómalaus og skynsamur mað-
ur að sjá, að þarna er blátt áfram faðir A-s að koma
með sönnunina, sem hann var áður búinn að lofa að
i’eyna að koma með til að „afsanna fjarhi'ifatilgátuna
í þessu tilfelli“? Enginn annar en hinn látni faðir hafði
þarna þá þekking á þessari bók, að hann gæti sagt frá
efni hennar og innihaldi. Tókst honum ekki þai’na að
efna lofoi’ðið, sem hann var búinn að gefa syni sínum
um að reyna að koma með sönnun, sem tæki af öll tví
mæli? J. A.
Óvæntir gestir.
(Niðurlagsorð bókai'innar „Dr. Beale“, eftir E. M. S.)
Sumum þeim. sem horfnir eru yfir landamærin er
ókunnugt um að hægt er að ná sambandi við jai’ðneska
heiminn að nýju.
Síðla dao-a vorum við eirm sinni nokkur saman komin
tn bp«s sð uá sambaudi við broskaðan anda. sem látið
hafði í liós bá ósk. að meo’a koma oo- t.ala við okkur.
Harm var farinn oo- lítið andabarn bafði komið í hans
stað. Það var lítil stúlka. Þerar bnn hafði kvatt okkur
sáum við bað á miðlinnm. nno-frú Rose. að einhver ann-
a.r andi var að beriast við að komast í geen. Því næst
maelti miög bvð rödd á bessa leið: ..Eo- vona a;ð éo- sé
ekki óvelkomin. en ég sá hérna dálitlar inno-ön<rudvr,
sem einhver maður fór inn um. Því næst kom hann aft-
ur út ocr lítil stúlka fór þá inn um dvi’nar. 'ílg vissi ekki
hvert dyrnar kvnnu að liggia. Ég varð ákaflega for-
vitin og mig langaði til að reyna sjálf, svo að ég fór