Morgunn - 01.12.1942, Qupperneq 81

MORGUNN
207
glugganum og þá fær þú fyrstu hugmyndina, og ófull-
komna þó, um yndislegt land, sem þú ert kominn til,
land, sem er þrungið leyndardómum, sem þú fær að
læra að þekkja, með hjálp kærleiksríkra vina, þegar þú
ert búinn að læra að nota hinn nýja, létta líkama, sem
þú lifir nú í.
Ég er sannfærður um, að eitthvað þessu líkt vakna
margir eftir andlátið, Guð fyrirgefi mér ef ég væri að
segja yður þetta annars, og finnst yður nú þetta vera
auvirðilegar hugmyndir, sem varpa rýrð á vegsemd
Guðs? Sjáið þér ekki þvert á móti í þessu þá guðlegu
miskunn, sem í öllu leiðir oss þannig, að það minnir á
elskuríka móður, sem hagar umhverfi barnsins síns
samkvæmt því, sem þroska þess hentar á hverjum tíma?
Þeirri elsku treystum vér aldrei um of, en vér ættum að
treysta henni þeim mun betur, sem vér öðlumst meiri
þekking á henni og þeim undursamlegu vegum, sem hún'
leiðir oss um.
Hann sem hinztum rökum ræður lætur oss engan
veginn komast hjá þjáningum í þessu lífi og þjáningin
er heilagt uppeldismeðal í hendi hans annars heims eins
og hún er það hér. En af kærleika, sem er dýpri en öll
heimsins höf og af speki, sem er há eins og himinn leiðir
hann oss inn í musteri sorgarinnar á næsta tilverusvið-1
inu, ekki til þess að refsa oss, heldur til þess að gefa
oss heilög og dýrmæt tækifæri til að bæta það, sem vér
brutum áður. Þá skuld kenndi Jesús Kristur oss sjálf-
ur, að enginn annar gæti fyrir oss greitt.
Handleiðsla hinna ósýnilegu hjálpenda á oss er Guðs
verk, því að allir eru þeir í þjónustu hans. Kærleiksrík-
um afskiptum þeirra eru þeir háðir, blessuðu vinirnir,
sem vér hugsum um og minnumst í kvöld, og miskunn
þeirra eigum vér öll að mæta, þegar vér höldum sömu
leið og þeir og fæðumst eins og blásnauð börn til þeirrar
veraldar, sem enga upphefð vora metur aðra en þann
fjársjóð, sem vér kunnum að geyma í breisku og brot-