Morgunn - 01.12.1952, Síða 30

108
MORGUNN
ekki þýðir að leita til annarra en þeirra, sem geta skilið
gleði vora og geta glaðst yfir hinu sama. Þú segir engum
frá gleði þinni yfir fögru skáldriti, sem þú hefur lesið,
öðrum en þeim, sem hefur gleði af góðum skáldskap. Þú
segir engum frá fögnuði þínum yfir andlegri nautn, sem
þú hefur notið, nema þeim, sem hefur skilning á andlegum
nautnum. Filippus hefur vitað, að hugur Natanaels hneigð-
ist sterklega inn á andlegar leiðir, þess vegna fer hann
óðara frá Jesú á fund hans til að segja honum frá því,
sem fyrir hann hefur komið. Natanael hefur verið leit-
andi maður, þyrstur eftir vissu í andlegum efnum, þyrstur
eftir trúaröryggi, þyrstur eftir að komast lengra inn í
heima hins trúarlega lífs, en slíkum mönnum — ef þeir
eru einlægir — verður stundum erfitt að eignast hið bjarg-
fasta öryggi, efasemdirnar eiga oft svo greiða leið inn að
hjarta þeirra.
Hverjar munu þá hafa verið hugsanir Natanaels, þegar
hann sat undir fíkjutrénu, áður en Jesús hafði nokkuru
sinni séð hann? Það, hve fögnuður hans verður sterkur,
sýnir, að hann hefur verið viðkvæmur maður, örgerður,
skapmikill. Er ekki sennilegt, að hann hafi átt í einhvers
konar hugarstríði, þar sem hann sat undir fíkjutrénu, að
þá hafi efasemdirnar háð baráttu í sálu hans við þrána
eftir að geta trúað? Þá fara stormar um mannlega sál,
sem þráir að mega trúa, þyrstir eftir öryggi, þráir að geta
fundið frið, þegar svartnætti efans þyrmir yfir hana og
henni finnst allt vera blekking, allt vera hégómi og hugar-
smíð, sem hana hefur heitast langað eftir að væri veru-
leiki, að væri sannleikur. Slíkar stundir koma oft yfir
menn, sem svo eru gerðir sem Natanael sýnist hafa verið,
— var þessi þungbæra reynsla að þjaka sálu hans, þegar
hann sat undir fíkjutrénu?
Þá er ekki að furða fögnuð hans, þá er ekki að undra
hið óvenju snögga viðbragð sálar hans, þegar Jesús, sem
sér hann nú í fyrsta sinn, ávarpar hann óðara og hann
kemur á fund hans og segir: „Áöur en Filipjms kcdlaði á