Morgunn - 01.06.1983, Blaðsíða 16

14
MORGUNN
Guðrún: „Eitt kvöld, er frænkurnar voru háttaðar, segir
Elín allt í einu:
Alltaf hefir mér fundist hann fallegur maður, hann Daði
Halldórsson.
Já, hefir þér fundist það?
Já, mér hefir alltaf fundist hann vera fallegur. Finnst
þér það ekki líka, Ragnheiður.
Jú, Elín, mér finnst hann vera fallegur maður.
Finnst þér ekki gaman að láta hann kenna þér?
Víst finnst mér það. Hann er mjög góður kennari.
Allt í einu tekur Eiín til að hlæja, og hún hlær ofboðs-
lega.
Af hverju ertu að hlæja, Elín?
Mér finnst það svo skrýtið, þegar ég hugsa um það, að
hann Daði kennir þér og þið sitjið saman ein margar
klukkustundir, kannske fimm tíma á dag, er það ekki?
Hefur þig aldrei langað til að kyssa Daða?
Hvers vegna spyrðu, Elín? Heidur þú, að mér hafi nokk-
urn tíma komið það í hug? Mundi þig hafa langað til að
kyssa hann?“ G. 95.
4. Baðið í Tungufljóti
Kamban: „Þær hamast að raka, og að loknu verki standa
þær kófsveittar í brennandi sól. Ragnheiður leggur til að
þær fái sér bað í fljótinu. Elín horfir á hana með hikandi
aðdáun, en svo er hún til. Þær vaða út í vatnið upp fyrir
mitti, dýfa sér í hvað eftir annað og þvo sér vel um allan
líkamann. En þegar þær koma upp úr, sjá þær, að Helga
Magnúsdóttir kemur sjálf að heiman.“ K. 280.
Guðrún: „Þú er dugnaðarkvenmaður, Ragnheiður. Þú
ert miklu duglegri heldur en ég. Ég nenni ekkert að gera.
Mig langar bara til að leika mér.
Heyrðu, Elín, af þvi veðrið er svona gott, eigum við
ekki að baða okkur hérna? Það er svo gaman að baða sig
í vatninu.