Morgunn - 01.06.1983, Blaðsíða 81

79
„DULSÁLARFRÆÐI ER EKKI . . .“
sem hafði veitt Kúrdum nokkurn stuðning síðustu árin,
hætti því skyndilega. Síðan hefur komið í ljós að i reynd
var það Nixon Bandarikjaforseti sem hafði beitt sér fyrir
því að Kúrdum yrði veitt það sem kallað var hæfileg að-
stoð; sem sé nóg til að halda þeim í fullu fjöri, en ekki nóg
til að þeir gætu unnið verulega sigra“.
Fall Nixons olli falli Kúrda, en þótt ótrúlegt sé þá átti
samningur Persakeisara við Iraka um að binda endi á upp-
reisn Kúrda hins vegar þátt í falli Persakeisara. 1 þeim
samningum gerði hann þá reginskyssu að láta reka Khom-
eini frá Irak þar sem hann hafði verið í útlegð og enginn
veitti honum eftirtekt. Khomeini hvarf þá til Parísar og
við það jukust smátt og smátt áhrif hans geysilega.
— Þú starfaðir ýmislegt fyrir Kúrda næstu árin?
„Ætli megi ekki segja að ég hafi verið eins konar blaða-
fulltrúi þeirra. Ég sá um að koma upplýsingum á framfæri,
og aðstoðaði þá stundum við að komast í samband við
áhrifamenn og alþjóðastofnanir. Þeir reyndu lengi, en án
árangurs, að fá mál sitt tekið upp á vettvangi Sameinuðu
þjóðanna. Eitt sinn var ég í Israel á þeirra vegum“.
Sálfræði
— Veistu hvernig Kúrdar hafa það nú?
„Því miður er hagur þeirra slæmur. Þeir hafa enga
sjálfstjórn, fá ekki að nota eigið mál nema þá mjög tak-
markað eða rækta eigin menningu. Kúrdar eiga í raun og
veru allt sitt undir einráðum stjórnvöldum í þeim löndum
þar sem þeir búa, en auk Iraks búa þeir í Iran og einnig
í Tyrklandi. Ekkert þessara landa er um þessar mundir
reiðubúið að láta hið minnsta að kröfum þeirra. Eftir að
ofstækisfull stjórn Khomeinis komst á í íran er útséð um
að þeir fái nokkurn stuðning þaðan. Mér dettur í hug að
mér þótti Persakeisari jafnan rægður á Vesturlöndum.
Hins vegar var sjaldan minnst á ógnarstjórnir sem riktu
í Irak, ef til vill af því að þær hölluðu sér yfirleitt að Sovét-