Morgunn - 01.06.1983, Blaðsíða 19

17
HEIMILDIR „AÐ HANDAN*'
Fara hvert, amma mín? Hvað ert þú að meina?
Ja, bara til hans guðs míns. Ég er orðin alveg nógu
gömul. Það er bara eitt, sem mig langar til, Ragnheiður
mín. Það er að sjá hann Árna minn komast til útlanda
og verða lærðan mann, það hefir mig alltaf dreymt um alla
mína tíð, síðan hann fæddist. . . .
Það er eins og þögn slái yfir Skálholt, en svo er hún
rofin. Margir hesthófar troða snjóinn úti. Brynjólfur
biskup er að koma úr yfirreið." G. 103—04.
8. Síra Sigurður vélar Odd til liðs við sig
Kamban: „Geturðu sagt mér eitt, geturðu sagt mér af
hverju meistari Brynjólfur hefur þetta mikla dálæti á
Daða Halldórssyni?
Odd Eyjólfsson setur hljóðan, hann tekur óvart svo fast
um pípuna, að hún brotnar í höndum hans.
Þetta er slæmur pipuleir, segir Oddur. . . .“ K. 320.
Já, við skulum drekka. Það er útséð um það, það verður
hvorugur okkar biskup, Oddur minn.
Oddur Eyjólfsson fleygir hálffullum tinbikarnum á gólf-
ið og þýtur upp.“ K. 322
Guðrún: „Hver gaf honum vín?
Enginn annar en Daði Halldórsson.
Oddur Eyjólfsson stóð upp, tók vínbikarinn, kastaði
honum af alefli á gólfið og sagði með herkjum:
Ég held, að hann sé sonur djöfulsins, sá maður.
Við erum það nú kannske fleiri.
Hvað meinar þú, Sigurður Torfason?
Ekkert, ekkert.
Það varð þögn og Oddur settist. Hann hélt á pípunni
í höndum sér og hélt henni fast, uns hún brotnaði í hönd-
um hans.
Þær eru ekki sterkar, sagði hann og kastaði brotunum.“
G. 318.
2