Barnablaðið - 01.02.1974, Page 18

DRENGl
ÁHLÖE
hrislast um mig. — Mamma, getum við
ekki gert þetta fyrir pabba?
Og meðan faðir minn lá mattlaus i
rúminu, las móðir min versið aftur og
aftur. Hún las það oft og mörgum sinn-
um, en ég stóð upp og gekk yfir að rúmi
föður mins og lagði hendur minar yfir
höfuð hans.
— Jesús, bað ég, — Jesús, ég trúi orði
þinu, gerðu pabba heilbrigðan.
Eitt var eftir enn, ég gekk fram og
opnaði dyrnar að stofunni og kallaði
hátt og skýrt:
— Viltu koma hingað Dr. Brown,
(þetta var erfitt) — ég hef beðið fyrir
pabba og trúi að hann verði heill.
Læknirinn leit til min góðlátlega, eins
og hæfir læknum að brosa af með-
aumkun til tólf ára drengja, og það
hvarflaði ekki að honum að trúa.
En þetta bros hans breyttist, þegar
hann fór að skoða pabba. — Fyrst var
hann eins og i vafa, hálfvandræðalegur
og undrandi.
— Eitthvað hefir skeð, sagði hann,
svo lágt að varla heyrðist. — Hann tók
upp áhöld sin skjálfandi höndum og
mældi blóðþrýstinginn.
— Kenneth, sagði hann og lyfti augn-
lokum hans og þreifaði hann og mældi
aftur blóðþrýstinginn. — Kenneth,
hvernig liður þér?
— Eins og kraftur flæði inn i mig.
— Kenneth, sagði læknirinn, ég hef
orðið vitni að kraftaverki.
Faðir minn var fær um að fara á fætur á
þessari sömu stund kraftaverksins, og á
sama augnabliki var ég laus við allan
vafa, um kraft bænarinnar.
*
Hinrik var sjö ára. Pabbi hans sagði,
að eftir þrjá daga ætti hann að fara i
sveit. Þetta var það besta, sem Hinrik
gat hugsað sér. Hann fór þvi strax út til
vinar sins og sagði honum þessar gleði-
fréttir. Dagarnir þrir ætluðu aldrei að
liða og það var svo erfitt að sofna á
kvöldin, þvi að þegar hann hafði beðið
bænirnar sinar, fór hann að hugsa.
Hvað ætli það séu margar kýr i sveit-
inni? Liklega eru þar tveir hundar og
margir hestar. Það var svo margt, sem
Hinrik braut heilann um, svo það var
ekki undarlegt þótt illa gengi að sofna.
Klukkan sjö. moguninn góða, á brott-
farardaginn stóð pabbi við rúm Hinriks
til að vekja hann. Það var eins og
sprengja hefði faliið i rúmið, þvi hann
þaut upp og var glaðvaknaður um leið.
Pabbi ók honum á bifreiðastöðina i
gamla jeppanum sinum. Þegar þangað
var komið, sá Hinrik annan dreng, sem
átti að fara i sömu sveit og hann. Þeir
ákváðu að sjálfsögðu að sitja saman á
leiðinni. Drengurinn sagðist heita Vig-
fús en var kallaður Fúsi. Fúsi var nú
ófeiminn strákur. Á leiðinni fór Fúsi i
gönguferð um bilinn og var eitt sól-
skinsbros, þegarhann kom aftur, þvi að
kona ein sem sat framar i bilnum hafði
18