Barnablaðið - 01.02.1974, Side 19

I
JRINN, SEM SAT
MJBITANUM
verið svo góð að gefa honum brjóstsyk-
ur. Það kom vatn i munninn á Hinrik,
þegar hann fann lyktina af brjóstsykri
Fúsa, en hann þorði ekki að tala við
konuna, svo hann varð að vera án hans.
Eftir margra klukkustunda akstur
voru þeir komnir á áfangastað. Mikið
var Hinrik hrifinn. Honum fannst sveit-
in sin vera svo falleg. Það hitti svo vel á,
að einmitt þessi dagur var smaladagur,
svo að allir voru frammi við rétt að
hjálpa til við að rýja kindurnar. Hinrik
þótti heldur en ekki gaman að sjá allt
þetta. Hann fékk strax að fara inn i rétt-
ina og lita á kindurnar.
Nú voru dagarnir fljótir að liða. Nóg
var að starfa og fólkið á bænum var af-
skaplega gott við hann. Slátturinn var
byrjaður og farið var að hirða inn i
hlöðu af fullum krafti. Krökkunum
fannst mjög gaman að leika sér i hlöð-
unni og þá klifruðu þau oft upp á bitann
við sperruna og stukku svo niður i hey-
ið. Eitt sinn þegar Hinrik var kominn
upp á bitann i hlöðunni og ætlaði að fara
að stökkva niður i heyið, uppgötvaði
hann, að peningaveskið hafði dottið úr
vasanum. Mikið var það heimskulegt af
mér, hugsaði hann að taka veskið með
niður i hlöðu. Betur hefði farið, ef ég
hefði skilið það eftir heima. En ekki
þýddi að fást um það. Hvað átti hann nú
að gera? Nú voru góð ráð dýr. Ómögu-
legt var að finna litið veski i svo stórri
hlöðu. Nú kom honum nokkuð i hug.
Hann hafði heyrt marga tala um, að
best væri að tala við Jesúm og biðja
hann um hjálp. Og nú, þarna uppi á bit-
anum i hlöðunni, spennti Hinrik greipar
og talaði við Jesúm: Kæri Jesús. Þakka
þér fyrir, að ég má alltaf biðja til þin og
þú svarar alltaf bænum. Viltu nú hjálpa
mér að finna veskið mitt. í Jesú nafni.
Amen. Nú leið Hinrik vel. Hann var viss
um, að veskið myndi finnast, þvi Jesús
myndi hjálpa honum. Hann stóð þvi upp
og stökk niður i heyið og lenti á fjórum
fótum. Og hvað var nú þetta? undir
hægri lófa hans var veskið. Hinrik var
svo glaður, að hann stökk upp og sagði:
Jesús, þú ert besti vinur, sem allir ættu
að eiga.
Hinrik leið vel i sveitinni allt sumarið
og var ákveðinn að fara þangað aftur
næsta sumar.
H.Þ.
19