Barnablaðið - 01.06.1980, Blaðsíða 15

Sannar sögur úr sveitinni:
Hanni tekur þátt
í vorverkunum
Þaö var komiö vor, þá þurfti aö bera á túnin.
Áþurður var þá nær eingöngu húsdýraáburður,
sem safnað var í safnþró árlangt og hún tæmd
aö vorinu. Til aö auðvelda vinnu við áburðinn,
var notuö dæla, sem dældi úr safnþrónni í timb-
ur-kar. Var hluti af karinu uppi á safnþrónni og
hluti út af henni, svo hægt væri að keyra
akstursvagninum undir og þá rann úr karinu í
vagninn þar til hann var fullur. Vagninn tók
ámóta mikið og karió. í þessu voru vinnuhag-
ræði og flýtti fyrir verkinu. Safnþróin var opnuð
og dælunni komiö fyrir og karió stillt af.
Vinnumennirnir fóru í mat og enginn var viö
safnþrónna. Allt í einu heyrðust köll og hróþ.
Menn stukku upþ frá matnum og runnið var á
hljóðið. Mátti ekki tæpara standa, með aö ná
honum Sveini upp úr safnþrónni. Hann var í
sínum þestu fötum og á leið heim, kom að safn-
þrónni, fór ógætilega og datt í hana. Fór hér
betur en á horfðist. Sveini varð ekki meint af
þessu óþrifa baöi og viðvörun var þetta mikil
fyrir hina drengina að gæta sín vel.
Gleymt er, þegar gert er.
Hanni og Bassi máttu nú til með að fara upp í
karið og voru þar í skiþaleik. Uggðu þeir alls ekki
að sér og léku sér dátt. Það var rétt búiö að stilla
karið, en ekki festa það. Nú hlaupa þeir báðir í
útendann á karinu og þá skeður það. Karið
sporðreisist, hendist fram af safnþrónni, kemur
á hvolfi niður og Hanni og Bassi báðir innilokaðir
í því. Kolniðamyrkur var þar inni og þýddi nú
ekkert að kalla. Eftir fallið voru þeir báðir rugl-
aóir í ríminu, svo áttuöu þeir sig þarna í niða-
myrkrinu og fóru nú að leita með brún karsins aö
innan, eftir stað, þar sem þeir gætu grafið sig út.
Ekki þýddi fyrir þá að reyna aö lyfta karinu, svo
þungt var það. Loks við eitt hornið var jarðvegur
eitthvað mýkri. Þeim létti báöum, er Ijósglæta
kom inn með holunni, sem nú víkkaði og stækk-
aði. Þeir urðu að grafa þetta meó berum hönd-
um. Loks var gatið orðið þaö stórt, að Hanni
áræddi aö skríða í gegn og í gegn komst hann,
ekkert nema mold og óþrif, nú var að ná Bassa
út. Hann var yngri og smávaxnari en Hanni. Þaó
tókst auðveldlega. Urðu þeir frelsinu fegnir og
hluþu nú langt í burtu. í skjóli hreinsuðu þeir föt
sín og hár og mesta mildi var að þeir voru alveg
óskemmdir, efftir fallið. Hefóu þeir orðið undir
karinu, með höfuð eóa útlim, þá var ekki aö
sökum að spyrja.
Þegar þeir komu aftur til bæjar, voru vinnu-
mennirnir að bisa við að koma karinu upp á
safnþróna. Var mikið brambolt á þeim við það
verk, með rennibraut, sem þeir útbjuggu tókst
þetta. En hvernig kariö datt nióur, var þeim hulin
ráögáta og hefir þessi skipaleikur í karinu aldrei
veriö opinberaður í raunveruleika, fyrr en nú
með þessari grein.
Um kvöldið, þegar þeir Hanni og Bassi fóru að
sofa, þökkuðu þeir Jesú, fyrir aö Hann verndaði
þá frá lemstrun og slysum. Þeir gerðu sér það
Ijóst að hér var hlífð og hjálp Drottins. Meira
næst.
15