Barnablaðið - 01.06.1980, Blaðsíða 26

SIGUR HARRYS
Harry gat naumast beóið eftir því aó Ijúka vió
morgunveróinn.
,,Ég ætla aó koma meö hval úr veiðiferðinni!"
lofaði hann.
,,Hann má nú ekki vera of stór,“ sagöi móöir
hans hlæjandi.
,,Viö eigum ekki nægilega stóra pönnu til aó
steikja hann á."
Jöröin var ennþá vot þegar Harry hraðaði sér
yfir engió, út aó vatninu. Herra Parson, eigandi
jarðarinnar þar sem vatniö var, haföi látið gera
tvöfalda girðingu kringum vatniö. Hann kærói
sig ekki um þaö, aö fólk væri aö veiða í vatninu,
en hann og Harry voru vinir. ,,Þú mátt veiöa
hvenær sem þig listir," haföi Parson sagt viö
hann.
Þegar Harry kom niður aö vatninu, sá hann að
Parson var aö veiða á bátnum sínum. Harry setti
beituna vandlega á öngulinn og renndi færinu
eins langt út ívatniöog mögulegt var, með löngu
veiðistönginni sinni. Honum fannst eitthvaö
narta í færiö og dró í land. Beitan var horfin!
Harry festi annan maök á öngulinn og kastaöi út
línunni. Hann beið lengi, lengi. Litla rauða
flotholtiö á vatnsboröinu hreyfðist ekki í eitt
einasta skipti.
En einmitt á sama andartaki kom skvetta upp
úr vatninu, aö þaö söng í kasthjólinu hjá Parson
þegar línan rann út með miklum hraöa. Stöngin
kengbognaði undan átaki fisksins.
,,Gómaöu hann! gómaöu hann! kallaði Harry.
Parson dró inn línuna og fiskurinn færöist nær
yfirborðinu. Hann hélt viö veiðistöngina af alefli.
Stæröar aborri (útlendur vatnafiskur) flaug hátt
yfir höfuð hans, sleit sig lausan af önglinum og
hafnaði að lokum uppi á þurru landi í háu
grasinu. Þaö kom furðusvipur á Parson.
,,Jæja, þetta er allt í lagi," sagöi hann svo. ,,Ég
er með fimm aborra og það var þó gott aö ég
festi ekki færiö í trjánum." Síðan réri hann aftur
26