Barnablaðið - 01.06.1980, Blaðsíða 35

eru kertin?
Hún amma átti afmæli og
henni til heiðurs var
bökuð stór afmælisterta.
Ef þú telur kertin á
myndinni, þá sérðu hvað
hún var gömul.
„Jæja, vina mín, nú máttu opna skápinn"
sagði mamma. Karen opnaði skáphuröina!
„Mamma, það er ekkert hér.“ Mamma hljóp til
og leit inn í skápinn.
„Karen, hefur þú tekið hana?“ spurði mamma.
Karen fór að gráta. „Nei, eh, jú, sko, ég borð-
aði hana ekki. Ég leit bara inn.“
Þá heyrðist þrusk í skápnum. Það var þá kött-
urinn!
Litlu vinkonurnar urðu að láta sér nægja tekex
með osti.
Lúðan og100
vandarhögg
Aðalsmaóur nokkur ætlaöi eitt sinn aö halda
brúðkaupsveizlu sína. Hann hafði nóg til veizl-
unnar af öllu, nema hann vantaði fisk, því lengi
hafði verið ófært sjóveöur. En veizludagsmorg-
uninn kom fátækur maður á heimili aðals-
mannsins með stóreflis lúöu. Þá glaðnaöi yfir
mönnum, og fiskimaðurinn var leiddur inn í stórt
herbergi, þar sem aðalsmaðurinn og gestir hans
voru. Fiskimaðurinn hafði lúðuna meö sér, og
aðalsmaðurinn sagði þegar hann sá hana:
„Þetta er fallegur fiskur. Hvað kostar hann?“
„Ekki einn eyri, herra minn,“ sagði fiskimaö-
urinn, „ég vil ekki hafa peninga, en ég vil fá 100
vandarhögg fyrir fiskinn á bert bakið, og höggin
mega ekki vera einu höggi færri en 100.“
Aóalsmaðurinn og gestirnir uróu alveg hissa.
En maðurinn hélt áfram aó heimta höggin. Menn
reyndu að sannfæra hann um, hvað þetta væri
heimskulegt, en það dugði ekki, hann hélt sínu
fram. Loks sagði aðalsmaðurinn: „Nú, jæja þá,
þetta er skrítinn karl; en fiskinn megum viö til að
fá, þiö verðið því aö hýða hann ofurlítió hérna
svo vió sjáurn."
Nú var farió aö hýóa fiskimanninna; en þegar
búið var að berja hann 50 högg æpti hann:
„Hættið þið! hættiö þið! — Ég á félaga, sem
vann meö mér aö fiskinum; þaö er réttast að
hann fái sinn hluta af borguninni." Þá sagði
aðalsmaðurinn: „Hvað er þetta? Er til í veröldinni
slíkur bjáni sem þessi? Hvar er hann? Segðu mér
hvaó hann heitir, ég skal láta sækja hann.“
Fiskimaðurinn svaraði: „Þér þurfið ekki langt að
leita hans, það er einmitt sjálfur dyravörður yðar.
Hann vildi ekki lofa mér aö ganga inn fyrr en ég
hafði lofað, aö hann skyldi fá helminginn af verði
lúóunnar.1'
Aðalsmaðurinn skipaði þegar aö sækja dyra-
vörðinn, og sagði, aö hann skyldi fá sinn hlut
þegar í stað. Síðan var dyravörðurinn sóttur
þegar í stað og hýddur 50 vandarhögg. Að svo
búnu var hann rekinn úr vistinni, en fiskimaður-
inn fékk lúðuna ágætlega borgaöa.
35