Barnablaðið - 01.06.1980, Blaðsíða 24

Góði konungurinn
Einu sinni fyrir ævalöngu var uppi voldugur og
góður konungur, í fjarlægu landi. Hann hét
Davíð. Þegar hann var ungur drengur hafói
hann verið iöjusamur, samviskusamur og hlýð-
inn foreldrum sínum. Faðir hans fól honum á
unga aldri, að gæta kindanna og reyndist hann
dugandi og traustur smaladrengu'r, svo aö af
bar. Þegar hann var smaladrengur felldi hann
risa einn ógurlegan, sem hét Golíat með slöngu
og steini. Allir landsmenn óttuðust þennan risa
og þorðu ekki aó koma nálægt honum, en Davíö
fór á móti honum í nafni Drottins og vann sigur á
honum.
Besti vinur Davíðs hét Jónatan. Hann var
konungssonur, sonur Sáls konungs í ísrael. Sál
hafði í fyrstu reynst hraustur og góður konung-
ur, en svo fór að hann óhlýðnaðist boðum Guös
og féll í hernaði fyrir óvinum sínum. Eftir dauða
hans varð Davíö konungur landsins. Hann varö
góður og veglyndur konungur, eins og eftirfar-
andi frásaga sýnir. Og hér kemur sagan.
Og Davíö sagói: Er nú nokkur maöur eftir
oróinn af húsi Sáls? Honum vil ég miskunn auö-
sýna fyrir sakir Jónatans. En af húsi Sáls var til
maður, er hét Zíba. Hann var kallaður á fund
Davíös. Og konungur sagöi vió hann: Ert þú
Zíba? Og hann svaraði: Þinn þjónn! Þá mælti
konungur: Er nokkur eftir af húsi Sáls, aö ég
megi auðsýna honum miskunn Guös? Og Zíba
sagði vió konung: Enn erá lífi sonur Jónatans og
er lami á báðum fótum. Þá sagöi konungur við
hann: Hvar er hann? Og Zíba sagði viö konung:
Hann er í húsi Makírs Ammíelssonar í Lódebar.
Þá sendi Davíð konungur og lét sækja hann í
hús Makírs Ammíelssonar í Lódebar. Og
Mefíbóset Jónatansson, Sálssonar gekk fyrir
Davíð féll fram á ásjónu sína og laut honum. Og
Davíó sagöi: Mefíbóset! Og hann svaraði: Hér er
þjónn þinn. Þá mælti Davíð til hans: Ver þú
óhræddur, því að ég vil auðsýna þér miskunn
fyrir sakir Jónatans föður þíns, og fá þér aftur
24