Barnablaðið - 01.06.1980, Blaðsíða 42

BARNATORG — BARNATORG
Á BARNATORGIÐ hefur borist talsvert af efni.
Vandinn er sá að efnið er svo vel gert aö þaö er
vandi að velja úr. Við reynum því aö birta sem
mest af því sem okkur berst. Nú skuluð þiö taka
til hendinni og senda teikningar, sögur og Ijóó til
okkar. Utanáskriftin er:
Barnatorg,
Barnablaðið,
Pósthólf 5135,
125 Reykjavík,
ísland.
Mér líst mjög vel á þessa hugmynd ykkar og
ég mun reyna eftlr bestu getu að senda ykkur
efni í BARNATORGIÐ. Ég á að fermast í apríl
nánar tiltekið 24. Sem sagt á sumardaginn
fyrsta. Mér líst vel á blaðið og það mætti gjarnan
halda áfram á þeirri braut sem það er á. En
þegarbúið er aö ferma mig þá getur verið að ég
sendi ykkur myndir úr kirkjunni og af henni.
Jæja nú er best að segja ykkur sögu sem ég
samdi fyrir stuttu. Gjörið svo vel:
Ólöf hét stúlkan sú og hún hýrðist í þröngu
kvistherbergi með systkini sín 3 og móður sinni.
Pabbi var dáinn, hann varö undir tré í skóginum
er hann var viö skógarhögg. Mamma Ólafar
heitir Esther og hún þvær gólfin í stóru verslun-
inni við torgið. Mamma byrjar daginn á því aö
taka til morgunverð handa börnunum. Síðan
setur hún á sig sjalió og læóist út. Hún vinnur frá
7 á morgnana til 9 á kvöldin. En snúum nú aftur
til Ólafar og barnanna þriggja.
Ólöf vaknar alltaf klukkan 9. Þá fer hún á fætur
og vekur systkini sín því þau eru í vinnu viö
blaðburð frá 10 til 12. Æi, ég er þreyttur kjökrar
Sveinn litli sem er 4 ára. Það þýðir ekki aö fást
um þaö segir Ólöf ákveðin. Síðan vekur hún l’ris
5 ára og Signýju 8 ára. Sjálf er Ólöf 10 ára. Hún
er lipur og dugleg og ef móöir hennar
hefði hana ekki þá væri hún hjálparlaus. Mamma
þeirra fær útborgaó á tveggja mánaöa fresti og
þá fær hún hundrað krónur sem þykir mikill
þeningur. En aftur á móti fá börnin ekki nema 5
krónur hvert yfir mánuðinn. Ólöf gekk niður
strætið meó börnin á eftir sér. Hún ætlaði aö ná í
blöðin. Allt í einu sér hún grænan seðil fram-
undan sér hún tók hann upp og viti menn, þetta
var 1000 króna seðill. Ólöf varð steinhissa en
svo áttaði hún sig. Hún gekk inn íbúðina sem var
rétt hjá staðnum þar sem hún fann seðilinn. Hún
heyrði gamla konu tala við kaupmanninn. ,,Nei
hann hefur ekki fundist hér“, heyröi hún aö
kaupmaðurinn sagði. Þá gekk hún til gömlu
konunnar og spurði: Hvaö er það sem þig vant-
ar?
,,/E þaö var ellilífeyririnn minn“, stundi gamla
konan.
Hvað var þaó mikið? spuröi Ólöf.
..Þúsund krónur", sagði gamla konan.
„Gjörðu svo vel“ sagói Ólöf, ,,ég fann hann
utan vió búóina“ og hún rétti gömlu konunni
1000 króna seðilinn.
,,Ó elsku barn“, hrópaói gamla konan upp yfir
sig. Síðan kyssti hún Ólöfu á báóar kinnar.
Þegar Ólöf fór út baó gamla konan um heim-
ilisfangið hennar. Ólöf sagði henni það og hélt
síóan út úr búöinni með blaðastaflann undir
hendinni.
Þegar móðir hennar kom heim rauk hún strax
aö Ólöfu. ,,Ólöf“ hrópaöi mamma, ,,þetta er dá-
samlegt." ,,Hvaö er það?“ sþuröi Ólöf. ,,Ég á aó
flytja heim á herragarðinn hjá frú Steþhaníu.
Hún sagói aö þú hefðirfundió peninginn hennar
í dag.“ ,,Ha“, sagði Ólöf og hneig niður. Hún
hafói haldið að hún væri aö hjálpa fátæklingi en
svo. Stephanía.
Ég vona að þiö getið birt þessa sögu bless,
bless.
Líney Laxdal Túnsbergi Svalbarósströnd, S-
Þing. 601, Akureyri.
P.S. Útskýring á sögunni:
Frú Stephanía var aó ná í ellilífeyrinn sinn en
týndi honum og Ólöf fann hann. Frú Stephanía
var virðuleg frú, sem allir þekktu, en hún brá sér
í dularklæói þegar hún fór í bæinn, svo hún
þekktist ekki.
Líney.
42