19. júní - 19.06.1979, Síða 51

nefnd „frú“. Hvernig líka þér slík
skrif?
Eg brosti nú bara þegar ég las
þetta því það er ekki meiri ástæða
til að nefna konur sem sýna myndir
sínar „frúr“ heldur en að nefna
karla sem sýna myndir „herra“,
sem er jú aldrei gert. Auðvitað á að
tala um myndlistarmenn.
Finnast þér ekki endurspeglast í
þessu „frúar“tali annarleg viðhorf
til kvenna sem leggja stund á
myndlist?
Ef þetta er íhugað er máliö ekki
broslegt. Ýmsar kynsystur mínar
voru bálreiðar fyrir mína hönd og
okkar allra. Það er verið með þessu
að gera lítið úr myndlistarmann-
inum. Eg er á móti hvers konar
flokkun í konur og karla í sam-
bandi við svo almenn mál sem
myndlist og finnst það hreinlega
ekki koma málinu hið minnsta við.
Finnast þér konur hafa jafna
aðstöðu á við karla til myndgerð-
ar?
Konur upp til hópa hafa hingað
til ekki haft sömu tækifæri til að
leggja stund á skapandi störf og
karlar, því þær hafa löngum verið
rígbundnar börnum og heimilis-
haldi. Þetta er nú vonandi að
breytast eins og svo margt. Mér
finnast karlar í hjónabandi hafa
haft meiri möguleika á að sinna
skapandi störfum en giftar konur,
jafnvel þótt karlarnir vinni meira
utan heimilis. Eg þekki fjölmarga
rnyndlistarmenn og hef tekið eftir
því að í þeim tilfellum sem tveir
rnyndlistarmenn eru giftir þá álíta
bæði að karlinn sé betri mynd-
listarmaður og það er talið sjálfsagt
að möguleikar hans sitji í fyrir-
rúmi. Margar konur hafa hrein-
lega gefist upp á þessu.
Fyrir utan eigin myndgerð,
hefur þú ekki unnið mikið að því
Sem nefnt er „skapandi starf“ (art
^herapy)?
Jú. Eg fór til London ’53 og vann
Sem myndlistarkennari með sér-
kennurum á barnaspítala þar.
Seinna vann ég svo annað ár við
kennslu á geðspítala. Þessi starfs-
grein er að þróast og er æ meira
notuð á stofnunum fyrir fólk á öll-
um aldri. Þetta „skapandi starf“
miðar að því að kenna fólki að
vinna úr sínu eigin afli og byggja
sig upp sem persónur þannig að
jjað verði sterkara til að mæta
erfiðleikum og verði minna háð
öðrum.
Er „skapandi starf“ eingöngu
ætlað fólki sem á í erfiðleikum?
Það hefur mest verið notað
þannig en hentar í raun öllum.
Sköpun er þáttur í okkur öllum
sem er vanræktur. Áður en iðn-
væðingin og dýrkun tækninnar
komu til og öll jjessi samkeppni
sem ríkir í nútíma samfélagi, þá
var ekki þörf á að kenna fólki
„skapandi störf“. Þá fékk fólk meiri
útrás fyrir sköpunarþörf sína en nú
er. Við lifum í veröld sem er full af
tilbúnum hlutum og það er ekki
lengur þörf fyrir (áskapaða) sköp-
unargáfu til að búa til nauðsynja-
hluti. í þessu samfélagi má nota
„skapandi starf“ á fyrirbyggjandi
hátt.
Þarf ekki mikinn tíma til þessa?
Jú, það krefst tíma að sinna
skapandi þörfum og hann verðum
við að veita okkur. Við verðum líka
að gefa börnum okkar tíma til
jæirra starfa. Það er svo algengt að
börnum eru fengin fyrirframgefin
form og sagt að mála þau eða þá
jjau eru látin klippa eftir gefnum
línum. Ég álít þá iðju skaðlegri en
enga.
Hvers vegna?
Spurningin er hvað viljum við
með börnin okkar. Börnin í dag
verða fullorðið fólk á morgun og
þau munu þurfa að leysa vanda-
mál sem eru okkur ókunn í dag.
Hætturnar sem steðja að heim-
inum eru svo margar, t.d. mengun
og kjarnorkuvandamálin. Það er
Framh. á bls. 19.