19. júní - 19.06.1986, Qupperneq 66

Frá afhendingu undirskriftalista undir friðarávarp íslenskra kvenna í Nairobi 19. júlí 1985.
Frá vinstri: Gerður Steinþórsdóttir, Florence Pomes, fulltrúi framkvæmdastjóra S.Þ.,
María Pétursdóttir og Guðríður Þorsteinsdóttir.
Friðarávarp
ÍSLENSKRA KVENNA
Stærsta aðgerð íslenskra kvenna í þágu friðar
Markmiðið var að fá sem flestar
konur 18 ára og eldri til að skrifa undir
ávarpið og skyldu undirskriftirnar
afhentar á Kvennaráðstefnu S.P. í
Nairobi í Kenya í júlí og afrit fengið
ríkisstjórn íslands. Skyldi friðarávarp-
ið verða framlag íslenskra kvenna til
friðar og réttlætis í heiminum.
Friðarávarpið er það sama og gengið
var undir í blysför á jólum 1984 og tólf
friðarsamtök stóðu að.
Skipulag ogframkvæmd
söfnunarinnr
Undirskriftasöfnunin reyndist gííur-
legt verk, en framkvæmd hennar var
alfarið í höndum Friðarhreyfingar ísl.
kvenna. Friðarhreyfingin réð til sín
starfsmann í maí, Ftólmfríði Árna-
dóttur, vegna þessa mikla verkefnis,
en konur um allt land lögðu á sig mikla
Grein: Gerður Steinþórsdóttir
Eins og kunnugt er var eitt af þremur
kjörorðum kvennaáratugar Samein-
uðu þjóðanna Fríður. í tilefni af
lokum þessa áratugar gekkst Friðar-
hreyfing íslenskra kvenna í samvinnu
við ’85-nefndina fyrir geysivíðtækri
undirskriftasöfnun dagana 5.-30. júní
1985 undir kjörorðunum Friðarávarp
íslenskra kvenna.
sjálfboðavinnu. Úndirbúningsnefnd
söfnunarinnar var að kjarna til fram-
kvæmdanefnd Friðarhreyfingar ísl.
kvenna, þær Gerður Steinþórsdóttir,
Margrét S. Björnsdóttir, Sólveig
Flelga Jónasdóttir, Guðrún Gísla-
dóttir og Una Bergmann.
Söfninin hófst formlega 5. júní á
Litlu-Brekku í Reykjavík. Fyrst skrif-
aði undir ávarpið frú Sólveig Ásgeirs-
dóttir biskupsfrú, en síðan konur úr
þingflokkum allra stjórnmálaflokka;
þær Jóhanna Sigurðardóttir, Guðrún
Tryggvadóttir, Salóme Þorkelsdótlir,
Guðrún Helgadóttir og Guðrún Agn-
arsdóttir, frá verkalýðshreyfingu Guð-
ríður Elíasdóttir og stórurn kvenna-
samtökum María Pétursdóttir og
Esther Guömundsdóttir, auk Elínar
Flygenring frá ’85-nefndinni. Pessar
konur sýndu þannig á táknrænan hátt
samstöðu um málefni friðar þvert á
pólitískar línur.
Fulltrúar frá undirbúningsnefnd
höföu áður gengið á fund herra Péturs
Sigurgeirssonar biskups og kynnt
honum söfnunina og fengið stuðning
kirkjunnar.
Að kvöldi 5. júní var friðarmessa í
Selfosskirkju og stóð að henni friðar-
hópur sunnlenskra kvenna. Séra
Auður Eir Vilhjálmsdóttir predikaði
og tóku margar konur þátt í messunni.
Þar var friðarávarpið lesið upp.
Bréf ásamt undirskriftalistunum
voru í upphafi send kvenfélögum um
allt land og þau beðin að hafa for-
göngu um að skipuleggja söfnunina á
hverjum stað. Síðan var unnið að því
að þétta þetta net og listunum dreift á
vinnustaði og lágu þeir víða frammi
hjá kirkjusóknum, í verslunum, á
bókasöfnum og sundstöðum. Mörg
hundruð konur tóku þátt í söfnuninni
og víða stóðu kvenfélög sig frábærlega
vel. Konur óku t.d. á milli bæja og
söfnuðu undirskriftum.
Fjárfrekt kynningarstarf
Fjölmiðlar greindu frá söfnuninni og
lesendabréf birtust í blöðunum. Enn-
fremur komu fulltrúar söfnunarinnar
fram í útvarpi og sjónvarpi, fjallað var
um friðarávarpið í eldhúsdagsum-
ræðum á Alþingi og í þættinum Um
daginn og veginn.
Sérstakt auglýsingaátak í sjónvarpi
og útvarpi hófst á kvennadaginn 19.
júní og 28. júní var safnað undir-
skriftum í miðborg Reykjavíkur. Þann
dag lék lúðrasveit kvenna á torginu. í
66