19. júní - 01.10.1995, Blaðsíða 13

voru
W
a
börn sem léku listir á ógleymalegan hátt.
Ymsir frumkvöðlar kvennabaráttunnar
létu sig ekki vanta eins og t.d. Betty Fried-
an sem nú er farin að berjast fyrir réttind-
um eldri kvenna. Hún var ekki sátt við
fréttaflutning ráðstefnunnar, taldi heims-
pressuna yfirmáta neikvæða í fréttaflutn-
ingi. Fleiri voru á þeirri skoðun en frétta-
haukar eru jú oftast á höttunum eftir nei-
kvæðum fréttum ekki síst þegar konur eru
fréttaefnið. Þrátt fyrir það komu viðbrögð
fjölmiðla okkur á óvart þegar heim var
komið.
Greinilegt var að konum úr þriðja heimin-
um fannst vandamál kvenna á Vesturlönd-
um ekki stórvægileg miðað við það sem
þær eru að glíma við. Víða eru konur að
berjast fyrir lífi sínu, vannærðar, búa við
mjög lélega heilsugæslu og ofbeldi og
pyndingar vegna styrjalda. En meðan kon-
ur á Vesturlöndum tala um bakslag vex
konum þriðja heimsins ásmegin, þær hafa
allt að vinna og engu að tapa. Norrænar
konur áttu sér athvarf í norræna herberginu
en það var fyrirlestrarsalur þar sem ýmsar
upplýsingar lágu frammi um stöðu kvenna
á Norðurlöndum. Þar gátu konur mælt sér
mót með því að setja skilaboð á þartil-
gerða töflu og daglega kom einhver af op-
inberu ráðstefnunni og sagði frá því helsta
sem þar fór fram. Þangað kom einnig for-
seti íslands, frú Vigdís Finnbogadóttir, og
flutti fyrirvaralaust erindi á fundi sem nor-
rænar konur héldu um konur í valdastöð-
um. Vigdís sagði frá því þegar hún var
kosin forseti á íslandi og var þá fyrsta kon-
an sem kosin var forseti í lýðræðislegum
kosningum í heiminum. Hún lagði mikla
áherslu á að jafnrétti kvenna og karla yrði
ekki komið á nema með vináttu og skiln-
ingi beggja kynja. Kvennafrídaginn sagði
hún hafa verið mikinn örlagavald varðandi
kvennabaráttu á Islandi en það hafí verið í
kjölfar hans sem farið var að leita að vænt-
anlegum kvenframbjóðanda og þar með
hafí verið skorað á hana að gefa kost á sér.
Vigdís vakti hvarvetna mikla athygli og
kínverski og íslenski fáninn blöktu við hún
í golunni á Torgi hins himneska friðar.
Sýndar voru myndir af henni í sjónvarpinu
og þótt fæstir Kínverjar skilji ensku, hvað
þá íslensku, var nóg að segja við þá eitt
orð á kínversku, „bing dao“, sem þýðir ís-
lenskur eða íslendingur, þá brostu þeir út
að eyrum, beygðu sig og buktuðu og svör-
uðu „Finnbogadottir?" Já, þeir höfðu
greinilega fylgst með ferðum hins íslenska
þjóðhöfðingja.
Lokaathöfnin fór svo fram með ágætum
og rigningin brást okkur ekki. Marglitar
regnhlífar settu því svip sinn á samkund-
una. Ef til vill var himnafaðirinn að leggja
áherslu á að vökva þyrfti grasrótina, því
heilmikið starf bíður hennar að lokinni
fjórðu ráðstefnunni um málefni kvenna
sem haldin er á vegum Sameinuðu þjóð-
anna. Framkvæmdaáætlunin er viljayfir-
lýsing þjóðanna en það eru félagasamtökin
sem þurfa að þrýsta á stjórnvöld um að
framfylgja henni.
Safia Jibric Abdi:
„Eg er frá Sómalíulandi, við eru sjálfstæð þjóð
en tilheyrðum áður Sómalíu. Ég kem frá
kvennasamtökum þar. Ég er mjög ánægð með
NGO því að ég vil hjálpa þjóð minni, einkum
þó konunum, því að konur og börn eru í stórum
stíl fórnarlömb borgarastyrjaldarinnar sem
hefur geisað í Sómalíu. Við erum því að mynda
samtök kvenna til að berjast gegn afleiðingum
styrjaldarinnar. Við förum heim með mikið af
gagnlegum upplýsingum, við höfum hitt rnargt
áhrifafólk sem getur hjálpað okkur að bæta
stöðu kvenna í Sómalíulandi. Ég er sannfærð
um að staða okkar á eftir að batna með þeirri
aðsloð sem við höfum fengið hér á ráðstefn-
unni.“
Murshida Morshed:
„Ég er frá Bangladesh. Þar er föðurréttarsam-
félag þar sem konan hefur mjög lítinn rétt, fé-
lagslegan og efnahagslegan. Þetta er fátækt
land og konur hafa það hvað verst. Stúlkur eru
giftar á aldrinum 10 til 15 ára og það er mikið
um skilnaði, þær skilja jafnvel eftir tvö til þrjú
ár og eru þá giftar aftur. Konur eiga mikið af
börnum, því að það er nauðsynlegt að eiga syni
og þær eignast börn þar til þær hafa átt son.
Stúlkubörnin eru stundum drepin. Stúlkubörn
hafa verið drepin með því að grýta þær með
steinum. Við erurn hér um 300 konur frá
Bangladesh. Ég kem frá kvennasamtökum í
norðurhluta Bangladesh. Mér finnst stórkost-
legt að sjá konur koma hingað úr öllum heims-
13