19. júní - 01.10.1995, Blaðsíða 22

• KVENNARAÐSTEFNAN:
Við komu mína á NGO ráðstefnuna um
málefni kvenna, sem haldin var í Peking
30. ágúst til 8. september síðastliðinn,
varð ég afskaplega glöð er ég sá hversu
margar ungar konur voru mættar á svæð-
ið. Þrátt fyrir hversu erfitt það hafði verið
fyrir flestar þeirra að fjármagna förina, og
margar líklega heima setið af þeim sök-
um, þá voru þær nú samt komnar. Fullar
af lífsorku og nýjum viðhorfum til
kvennabaráttunnar.
A svæðinu voru um það bil 28000
manns, aðallega konur, og um eitthundr-
að tjöld. Þar á meðal tjöld arabískra,
asískra, afrískra, og lesbískra kvenna. A
þeim tíu dögum sem ráðstefnan stóð voru
haldnir um 3500 fyrirlestrar og vinnu-
fundir. Viðfangsefnin voru þrettán: Hag-
kerfi, stjórnarfar og stjórnmál, mannrétt-
indi og lagaleg réttindi, friðarumræða og
öryggismál, menntun, heilbrigðismál,
umhverfismál, trúarbrögð og andleg mál-
efni, tækni og vísindi, fjölmiðlar, listir og
menning, kynþættir og þjóðflokkar, og
æskulýðsmál. Hvert viðfangsefni skiptist
síðan niður í fjölmarga flokka.
Eg einbeitti mér sérstaklega að æsku-
lýðsmálum og stöðu bókstafstrúarkvenna.
Þessi málefni voru mikið rædd meðal
ungra kvenna sem höfðu stórt tjald þar
sem þær hittust, auglýstu fyrirlestra og
uppákomur tengdar ungum konum og
héldu fyrirlestra og vinnufundi. Það sem
helst einkenndi þetta tjald var að þar voru
ungar konur frá öllum hornum heims
saman komnar, að vinna að sömu verk-
efnunum. Allir litir og allar stærðir unnu
saman að því að skapa alþjóðlegt samstarf
á meðal ungra kvenna sem láta kvenna-
baráttu sig einhverju varða. Allsstaðar
voru konur að vinna saman að einu mark-
miði, sama hversu ólíkar þær voru eða frá
hve fjarlægum löndum.
Mikið var rætt um baráttuaðferðir,
hvað hefði virkað hvar og hvernig skyldi
skipuleggja grasrótarsamtök. Eg lærði
meira á þessum stutta tíma en ég hef lært
hingað til með vinnu minni í grasrótar-
hreyfingum. Reynsla þeirra kvenna sem
höfðu þegar farið í gegnum ákveðin ferli
gat leiðbeint okkur hinum um það hverjir
væru þröskuldarnir og hvernig væri best
að varast þá, eða hvernig væri hægt að
komast yfir þær hindranir.
Aö skiptast á netföngum
Það einkenndi ungu konurnar hversu
tæknivæddar þær voru, enda var mikið
um að konur skiptust á netföngum og hef
ég heyrt í þó nokkrum frá því að ég kom
heim þó ekki sé langt um liðið. Þetta sýn-
ir mér einna helst að vindurinn er ekki
farinn úr seglum þessara kvenna, þó svo
að ráðstefnunni sé lokið, heldur er baráttt-
an rétt að byrja. Þau sambönd sem þarna
mynduðust gera okkur, ungum konum,
kleift að komast úr þeirri einangrun sem
við höfum verið í jafnréttisbaráttu okkar
hingað til. Þetta er ómetanlegt fyrir okkur
hér heima á Islandi sem erum búsettar í
litlu landi þar sem lítið er um hreyfingar
sem fjalla um málefni ungra kvenna.
Stelpurnar á svæðinu virtust margar
hverjar vera aldagamlar vinkonur en þeg-
ar farið var að grennslast fyrir um málið
höfðu fæstar þeirra sést áður, en verið í
sambandi á veraldarvefnum og þannig
skipulagt sig fyrir ráðstefnuna. Hver fyrir
sig og einnig saman, þannig að konur sem
aldrei höfðu hist héldu saman fyrirlestra
um sameiginleg málefni.
Einn stærsti fyrir-
lesturinn sem ég fór á
um málefni ungra
kvenna var einmitt
haldin af konum frá
fjórum heimsálfum,
Afríku, Asíu, Eyjaálfu
og Ameríku, sem höfðu
skipulagt fundinn í
gegnum veraldarvefinn
síðastliðið eitt ár. Þetta
var 1500 manna sam-
koma þar sem fjórir
fyrirlestrar voru haldnir
og eftir þá voru umræð-
ur. Hver konan á fætur
annarri steig í pontu og
lýsti ástandi mála í sínu
heimalandi auk þess að
gefa öðrum ráð um bar-
áttuaðferðir. Ekki
þannig að skilja að
þama hafi ungar konur
Hulda ásamt nokkrum ráóstefnugestum
22