19. júní - 01.10.1995, Blaðsíða 19

og það hei'ur víða geng-
ið mjög vel. Þó að það
sé haldin ráðstefna á 10
ára fresti ætti það ekki
að setja allt á hausinn.
Og hvað fara miklir pen-
ingar í allar karlaráð-
stefnurnar. Það er engin
umræða um að þar sé
verið að eyða pening-
um?“
Finnst þér konur um
heim allan hafa
eitthvað sameiginlegt?
ÍITei mér finnst það
’ ekki. En þær geta
hins vegar styrkt hver
aðra. Það hefur oft verið
talað um sameiginlegan
reynsluheim kvenna, en
ég held að hann sé ekki
til. Flestar konur eiga
börn, en alls ekki allar,
það eru milli 10 og 20
prósent kvenna í heim-
inum sem ekki eiga bör
konur vinna við einhvers konar umönnun-
arstörf, en þó ekki nærri allar. Mér hel'ur
oft fundist ég eiga meira sameiginlegt
með körlum sem ég hef unnið með en
konum sem hafa unnið úti háll’an daginn
og verið með heimili og stóran barnahóp.
Ég hef bara aldrei getað sett mig inn í þá
stöðu sem þær hafa verið í. Og þær hafa
átt erfitt með að skilja mig, hvernig ég hef
getað verið barnlaus, útivinnandi og á
svona undarlegri framabraut þar sem karl-
menn eru í miklum meirihluta. Ég hef eig-
inlega aldrei unnið með konum l'yrr en
núna. Ég vann tvö sumur á sjúkrahúsi við
að elda mat endur fyrir löngu, en svo hef
ég mest unnið með körlum, var blaða-
maður í sjö ár en það var þá nær algjör
karlastétt og það eru svo til eingöngu
karlar sem vinna við þróunarstarfið.
g hef í langan tíma verið eini kven-
Lj kyns starfsmaður Þróunarsamvinnu-
stofnunar sem sendur hefur verið víða um
heim, það er að vísu ein önnur byrjuð
núna.
T7 n þó að konur hafi öðlast ákveðin
réttindi held ég að við verðum að
halda fast í þau því það er mjög auðvelt að
taka þau af okkur aftur.
egar ég var í menntaskóla skrifaði ég
* ritgerð um fóstureyðingar, þá var ver-
ið að breyta fóstureyðingalöggjöfinni
19