Sameiningin - 01.08.1899, Blaðsíða 4

68
andlega. Drottinn umbunar þeim, sem ávaxtar pundið honum í hendur
fengið. Séra Rúnólfur Marteinsson, þá stúd. theol., sem ráðinn var til
mhniónnr kirkjufélagsins um sumarmánuðina og unnið hafði að því
verki á annan mánuð á undan síðasta kirkjuþingi, hóf snemma í júlí-
mánuði aðra mis-iónar-ferð sína til nýlendanna islenzku, sem kendar
eru við G-runnavatn og Alftavatn í Manitoha. Skýrsla hans um þá ferð
sýnir, að fólk í þeim bygðarlögum hugsar um kristindðmsmál sín og
langar til að þau gætu komist í betra horf hjá sér. Sunnudagsskólar
voru þegar myndaðir og lestrar-guðsþjónustur haldnar á sunnudögum í
einu skólahúsinu. Þá fór hann upp úr þeirri ferð vestur til Red Deer-
nýlendunnar í Alberta. Dvaldi hann þar um tvær vikur og hafði 4
guðsþjónustur, auk þess sem hann, á heimleið sinni, dvaldi hjá Islend-
ingum í bænum Calgary og fíutti þar guðsþjðnustur tvær. Þetta er í
fyrsta sinni, að kirkjufélaginu auðnaðist að senda mann til Islendinga
á þeim stöðvum, til þess að flytja boðskap kristindðmsins. I 9—10 ár
voru bræður vorir og systur búin að dvelja hér, og höfðu ekki um allan
þann tíma átt kost á að hlýða á guðs oi'ð flutt af lúterskum prédikara.
Vér, sem um lengri tíma höfum átt kost á að koma saman um
guðs orð og sakramentin og notið höfum guðsþjónustu og drukk-
ið nautn lífsins fyrir Jesúm Krist, ættum að finna til með þeim,
sem verða að fara á mis við alt þesskonar. Á þessum stöðvum, eins og
annarsstaðar á meðal fðlks vors, á kristindómsmálefnið einlæga vini,
sem þrá það innilega, að hægt væri að ráða bót á þessum svo mjög til-
finnanlega skorti. Eins og víðar er kvennfólkið hér helztu hvatamenn
kristindðmsmálefnisins. Hefir það sýnt það í verkinu, með því að gjöra
tilraun til þess að halda uppi sunnudagsskðla í bygðinni (sjá skýrslu í
„Sam.1- XIII, bls. 93-95).
Þá fðr séra Jðn Bjarnason missiðnar-ferð til Nýja Islands að nliðn-
um ágústmánuði. Fðr hann um alla nýlenduna, „ekki til þess að eiga
neitt við kirkjumál bygðarlags þessa hið ytra1-, eins og hann tðk fram,
hvar sem hann prédikaði í nýlendunni, „heldr eingöngu til þess að heilsa
upp á menn í Jesú nafni og eftir mætti að hvetja menn til að glæða hjá
sér ljðs kristinnar trúar í hjörtunum og húsunum“. Varð séra Jón var
við, að gröður var farinn að myndast upp úr flaginu eftir vantrúar-
brunann, sem geysaði um uýlenduna hérna um árið. Var sá grðður
drottins honum sönnun fyrir því, að í Nýja Islandi sé eins vís framtíðar-
vonfyrir kirkju vora og kristindóm eins og i hverju öðru íslenzku bygð-
arlagi. Var séra Jón um þrjár vikur í þessari ferð sinni (sjá skýrslu í
,,Sam.“ XIII, bls. 106—111).—Þá fór séra Björn B. Jónsson í sömu er-
indum til Watertown, S.-Dak., Duluth og Minneapolis, Minn. í ágúst og
september (sjá ,,Sam.“ XIII, bls. 111). — Séra Friðrik J. Bergmann
heimsótti íslendingabygðina við Roseau, Minn. í ágúst (sjá ,,Sam.“
XIII, bls. 111 og 139). — í sama mánuði heimsötti séra Jón J. Clemens
söfnuðinn í Brandon (,,Sam.“ XIII, bls. 144). Svo aftur í júní, og sömu-
leiðis Pipestone-nýlenduna. Fól Jðliannesar-söfnuður honum í þeirri
ferð að flytja fyrir kirkjuþing beiðni sína um inngöngu í kirkjufélagið.—
Séra Oddur V. Gíslason, sem er ráðinn fyrir prest að eins af tveimur
göfnuðum í N ýja Islandi, Bræðrasöfnuði og Mikleyjarsöfnuði, auk þess