Sameiningin - 01.12.1906, Blaðsíða 3

291
Jiau þó afkontandr hius mikla konungs og sálmaskálds Gyðinga.
l>ess vegná fára þáu til Betlehem til skrásetningar. Þau
stefna ,á géstgjáfahúsiS. Þaö er stórhýsi, sem nærri því lílcist
iitlu vígi. Imtgangrinn éf líátt ög stórt hliS. Fyrir ofan þaö
er turn, og í þeim túrni e'ru tvo hérbergi. Þegar kom’itS er 'inn
unt liliðiö, verðr fyrir nianni stórt herbergi, sent ætlaö er al-
mcnningi, en á allar liliðáf éru nokkúrsköiiar’klefar, er allir opn-
ast inn í aðal-salinn. Hver, sem vill, gétr tékiö séf einn af'þeim
klefum íyrir sig og farangf s’inn, :en gésfgjáfi er enginn og liús-
búnaðr énginn. Þetta er' að eins skýli', sem ferðamenn mega
nota, cg hefir einhver auðmaðr látið réísa hús þetta af rnann-'
I. ærleika. Umhvérfis aðál-bygginguiiá er steinveggr, og með
fram honum öllunt að' innan éru'skýli fýrir ferðadýrin, en þakið
yfir þeirii myndár nokkufsköitar áfraniTtalclandi gangstétt innan
víð allaft Végginn;
Eit ckkcrt af þessú ef 'fý'rir Jósef pg Maríu, „því þau fengu
ekki liúsrúm í ge'staherbefginu.“ Astœðan fyrir því var sú, að
í gisfihúsinu var á'ðf áskipað; 'Þár vár 'éklci uitt iieitt áutt rúm
að rœða. Maðr húgsáf; 'éf -til vtflv-að einhverjum hefði verið
unnt að rýnta tú, ef fólkið hefðf viljað leggja ntiki'ð á sig fyrir
þessi hjón, cn svo Itefir víst engum fnndizt néin vcrulcg ástœða
til þ'es’s. Þegar memiGáta veitá aö anðsýha kæriéilca, er það
stuncl'um, áð menn átltúgá ekkiýéða vitiá ékki, hverjir þáð eru,
sem menn reka á clyr; ' Þé-ir, 'SénV líta út éins og aumingjar,
geyma stunduhi • h'in göfugústu hjörtu i brjósti: sér. Erœkorn
fr.cgðarinnar leynast stuiidunt í þeint ungííngunt, sem eklci sýn-
ast neitt álitlegri en þeir, cr verða að úrþvaéttum.
Þau Jósef og -'Maria ’fengú skýii í nbkkurskopar jarðhúsi
skammt frá gistihúsinu; og hafði það áðr vérið notað fyrir gripi.
Þar fœddist freisari manhkynsins.
Ómögulegt, segiir vantrúarmaðurinat. Ómögulegt, sögðtt
Gyðingar. Hvers vegna?
Vegna þcss hann var svo fátœkr.
„Er hánn ekki sonr smiðsins? Ileitir ekki ntóðir hans
María, og brceðr hans Jakolt, og Jóses, Símon og Júdas? Og
svstr lians — eru þær ekki allar her hja oss? Ilvaöan hefir þ«t
þcssi allt þetta? Og þeir hneyksluðust á honuni.“ Þannig