Sameiningin - 01.12.1906, Blaðsíða 5

J93
margr gimsteinninn. sem sendir frá sér hina fegrstu geisla, án
hess nokkur bendi heiminum á l>á. Allir tala tim mikla mann-
mn, sem hefir tmnið sér til frægSar fyrir atigttm heimsins; en
íáir tala um þá mörgu, sent möglunarlaust líða, ef til vill dag-
kga, fyrir sína nánustu skort eða vanþakklæti. Vér vituni líti'ð
um j>á mörgu, sem heldr vildi líða til dauðans en opinbera sár
sin eða örðttgleika nokkrum manni. I>ar sem ekki er fyrir
i'einn’i frægð að berjast, eða fyrir neinunt launum að vinna á
nokkurn hátt, fyrir utan góða samvizku, |>ar kemr oft fram hinn
kveinasti hærleikr. Kærleikrinn er Itreinastr, þegar hann er
fjærstr allri hugsun um laun. Sjálfsafneitun, sem fólgin er í
því að stilla geð sitt, bera sorg sína með stillingu, eða leggja dl
siðu fyrir annan það, sem rnanni þykir vænt tim, þó það sé í
hinum lítilmótlegasta verkahring, eða í hinttm allra minnsta
umheimi, er sanit innan þeirra takmarka, þar sem skín hinn
liimneski dýrðarljómi frá jötunni í Betlehem.
Gakk því, vinr nt'inn, hver sem þú ert, aö hintt heimallega
starfi þínu, með endrnýjaðri fuUvissti, frá þessttm jólum, unt
það, að Jesús Kristr leggr blessan sina yfir hverja einlæga til-
raun þína til þess að likjast honttm í sjálfsafneitandi kærleika.
i>að, sem menniriiir ckki vita, er þó metið af guði, „Maðrinn
dœmir cftir ásýndttm, en guð lítr á hjartað.“ „Sá, sem stjórnar
gtði síntt, er betri en sá, sem vinnr borgir.“
II.
I>að, að Jesús Kristr fœddist í úthýsi og var lagðr i jötu, er
J<á heiminunt til blessunar, því með því sýnir guð, aö hann fyr-
irhtr ekki fátœkt; en það cr til blessunar á líkan liátt og þegar
eitthvað sorglegt kemr fyrir, setn gttð snýr til góðs. I>að var
iK'yðarúrræði fyrir þau Jósef og Maríu aö hýrast í úthýsi. Þaö
var annaöhvort af ]>vi, að gistihúsið var í rattn og vertt fullt, eöa
mönnum fannst það vera fullt.
I>að er svo enn.
Emt ertt margir, sem ekkert húsrúm hafa fyrir Jcsúm í
hjarta síntt. Og ástœðan er hin santa og áðr. Húsrtim lijart-
ans er upp tekið af öörtt.
,,I>að er svo oft í háum hieimsins glaumi,
að heyrist ekki lífsins friðarmál."
,,Ó, gtrð, lát hljóm þinn hærra gjalla"—þyrfti þúsundir
manna að biðja.
Til crtt þatt heimili, þar sent hugsanir allra eru svo fast
hundnar við heimshyggju eða skarkala, að Jesús K.istr
ktmst þar ekki að. Sumir fara óefað fram hjá þessttm jólum,