Sameiningin - 01.12.1906, Blaðsíða 15

Kyrir sakir barna vorra, tímanlegrar og eilífrar velferöar
|)(irra. fyrir gnðs sakir, styðjum o.g styrkjum sunnudagsskól-
aun. Leyfuni smábörnunum að koma til Jesú, og bönnum þeim
jiað ekki, því s’ikum lieyrir guðs ríki til.
------o-------
Ilin kristnu barnafrœði í ljóðum eftir séra Valdemar Rriem
bafa í „Xvju kirkjub!aði“ orðíð að þrætucpli ntilli séra Jóns
He’gasohar, annars ritstjorans, og séra Magnúsar Helgasonar,
sem á,ðr var prestr á Torfastöðuni í Árnessýslu, cn nú hefir á
á bendi embætti víð kennaraskólánn í Mafnarfirði. Séra Magn-
ús er einhver helzti kirkjulegi keunimaðrinn á íslandi. Séra J.
H. andmælti ,.kveri“ þessu hinu nvja sterklega og taldi það ó-
tœkt. En séra M. H. mælir með því og telr ]>aö þeim kostum
Lúið, sem gjöri löggilding þess œskilega. I aðal-efninu erum
vér mikíu fremr,á ináli séra Jóns Ilelgasonar, éins og ritstjórn-
argreinin í ,,Sam.“ /Október-blaðinuj unt „kverið“ ber vott um.
I't i það skal hér ekki frekar farið. É,n á það vildum vér nú
bencla, að í ritdeilu þe'ssari k'emr það upjr úr kafinu, að þululær-
démrinn gamli í santbandi við kristindomsnámið belzt enn ó-
brcvttr á íslandi. I þeim efnum virðist alls ekki kenna neinna
f-amfara. Og ]>ó virðast hllutaðeigendr almennt finna tíl bess,
að utanbókar-kunnáttan, sem svo lengi hefir þar tíðkazt, sé al-
t jörlega ófullnœgjandi. En að heimta slika kunnáttu af ung-
iii.gum er orðið að rótgróinaii hefð, sem meira má sín en nokk-
urt lagaboð. Séra Magnús Helgason segist méöan hann var
vi'fj prestskap hafa leitazt við að fyrirkoma þeirri námsaðfer&,
t n rm það kveðst hann hafa sannfœrzt, að allar tilraunir sínar í
þá átt bafi orðið árangrslausar. Annáð opinberast líka i r'it-
deilttinli út af ljóðakveri séra á aldemars: það, að evange'iskr
retttrúnaðr er í heldr litlum metum í kirkjunni á tslandi. Prest-
arnir þar svo eða svo margir. hirða lítið eða ekkiert um sum
l cirra trúaratri'ða, sem lúterska kirkjan með mörgum öörum
kristnum kirkjudeildum hefir með skýru letri ritað á merki sitt.
Iícitofð það, er kirkjan þ.ví viðvikjandi krefst af kennimönnum
sínum um leið og þeir taka vígslu, :er þeim augsýnilega sem
dauðr bókstafr. Og enn sem komiö er láta söfnuðirnir þetta
sig engu skifta. Meira en hálf-kristindómr er þetta ekki.
íslendingafélagið gamla í Winnipeg, sem fvrst lengi ncfnd-
ist Eramfarafélag, befir unt mörg ár jfrá 1897) verið með öllu
aðgjörðalaust. En nú fyrir skemmstu höfðu meðlimir jtess með
sér tvo fundi, er fyrirfram var opinberlega boöað til, í Pví skyni
aö taka ályktan um, hvern'ig ráðstafa skyldi sjóöi nokkrum, sent