Sameiningin - 01.12.1906, Qupperneq 11

299
út af þeásari líknarstarfsemí vorri ? "Mýndi 'íólk nokkuö fúsara
c-ftir ea áðr til að heyra ög- lesa guðs of§? Skyldi l>að ekki
verða heldr lítið brot af liópi utaiikirkjufólksias, sem fyrir þessa
siik finnr sio- knúð til áð léitá hjá oss inngöiigu í söfhiið og- hag-
nýta sér stuðning Iiahh, ef þar veitist ölium ’ fýrir trúarlífið ? —
Allar þcssar’sphrnihgar'efu éðliíégar og márgar fleiri i sömu
;ut. En fréistingar-sþurnihgar efu þær engu að síðr. Og vér
verðum allir að kœfa þær niðr, og getum það með góðum vilja
og guðs hjálp. Annars' geta þær til störra mnna lamað hinn
persónulega kristihdóm vorn ög jafnvel með öliíi gjört út'af við
hann. Sleppi helzt áll.r kristnir íneiin'sérhverjum svona löguð-
um útréikningi, en fésti hug sinii við það, að frelsarinn heimtar
þessa líknarstarfsemi; af öllum söfnuðum kristninnar. Það að
liann vill þettá á áð verá oss öllthfi rióg.
Alkunn er guðspjallsssgan uin líknar-kraftáverkiö, sem Jes-
ú's Kristf framkvæmdi fdfðum á líkþráu mönnunum tíu, sem
urðu fyrir honum á þjóðveginum milli Samaríu og. Galílcu
hyggða. Hánn miskunnar sig jáfnt yfir alla þá mótlætismenn,
veitir þeim öllum fullkomna héilsufoót. Hariri tekr þáf allsendis
ekkért tillit til þess, þótt' hann auðvitáð fyrir fram
vissi, að þeir nærri þvi allir voru slikrar miskunnar
óverðugir, -ein's og síðar sýndi sig á því, að að eins einn —-
o<y Hánn samverskr — sneri við á leið’ sinni til að þakka honuni
íyrir fengna lækning. Þegar hann vc-itir hjálpina, líkirina,
lækninguna. kehf r að eins það til greina 'fyrir honum, hve grát-
lega bágt þéir áttu allir. Lætr sól síná upp renna jafnt yfir alla
og ems rigna jafnt yfir alla.
Þessi hugsan ráði yfi'r lýð kirkjunnar í sambandi viö iíkn-
ars'tarfsemi hennar. Á þennan hátt verðr kristinn söfnuðr að
koiha fram líknandi í Jesú hafni.
Á V A 7? P,
flutt á jólatréssamkomti sunnudagsskólans í Víkrsöfnuði
ÚM°hntain, N.-Dak.J síðastl. aðfangadagskv. jóla
af hr. J■ / ’. Loifi. .
„Láti'ð börnin kóma til mín og bann'ið þeiih það ekki, því
slikum heyrir guðs riki til.“
Þegar lærisveinaf Jesú ömúð'us't við barhahópnum, af því
að þeir álitu, að þau væri í Vegi 'fyrir fullorðna fþlkinu, sagði
Jesús þéssi þýðingarmiklu og fagnaðarriku orð. Óg um leið og
lnann tala'ð'i svo lagði liann hernlr sinar yfir börnin og bíéssa'ði