Sameiningin - 01.12.1906, Blaðsíða 19

307
varö ljós. (4) Cg guð sá, aö Íjósiö var gctt. Þá aöskilcli guö
liósiö frá myrkrinu, (5í Og kaflaöi ljósiö clag, cn myikriö nótt.
I>á varö kvölcl, o«- þá var'ö morgun, hinn fyrsta clag. (6) Og
guö sagöi: Veröi festing milli vatn'anna, svo aö hún aöskilji
\ötn frá. vötnium. (7) I>á gjörði guö festingu og aöskikli vötn-
in, sem voru tinclir fesfingunni, frá þeim vötnum, sem voru yfir
henni. Og þaö varö svo. (8) Og guö kallaöi festinguna him-
in. [>á varö kvölcl, cg þá varö morgun, hinn annan dag. (g)
Og guö sagði : Safnist vötnin undir himninum í einn staö, svo
: ö sjást megi þurrt land. Og það varö svo. (10) Og guö
kallaði þnrrlendiö jörö, en samsafn vatnanna kallaöi hann sjó.
Og guö sá, að þáö var gott. (11) Og guö sagöi: Láti jöröiu
:.f sér spretta grœn grös og jurtir, hafandi sæöi í sér, og á.vaxtar-
sóm tré, svo að hvert beri ávöxt eftir sinni tegUud, óg hafi í sér
sitt cig'ö sæöi, á jöröinni. Og þaö varð svo. (12) Og jöröin
léí á sér spretta grœn grös og jurt'ir, hafandi sæði hvert eftir
sinni tegund, o,g ávaxtarsöni tré,. hafandi sin eigin sæöi í sjálf-
um sér, livert eftir sinni tegund. Og guö sá, aö þaö var gott.
(13) Þá varö kvöld, og þá varð morgun, hinn þriöja dag.
O4J Og guö sagöi: Verði ljós á festingu himinsins, svo þau
aögreini dag frá nótt og sé teikn tímum, dögum og árum, (15)
Og sé ljós á fpstingu himinsins, til að lýsa yfir jöröina. Og þaö
verö svo. (16) Og guö gjöröi tvö stór ljós, stœrrá ljós'iö til
a.ð ráöa deginum, og minna ljósiö til að ráöa nóttinni, þar aö
auki stjörnurnar. (17) Og guð setti þau á festingu himinsins,
a.ð þau skyldi lýsa jöröinni, (\8) og ráöa degi og nótt, og að-
greina 1 jós og myrkr. Og guð sá, að þaö var gott. (u)) Og
þá varö kvöld. cg þá varö moirgun, hinn fjóröa dag. (20) Og
C-'uð sagöi: Vötnin úi og grúi af lifandi skepnum, og fuglaV
f’júgi yfir jóröina undir himinsins festingu. (21) Og guö skap-
tii'i stóra hvalfiska cg alls háttar lifandi skcpnur sveimandi, sem
fvlla vötnin, eftir þeirra tegund, og alla fíeyga fugla, eftir þeirra
tegund. (22) Ög guö sá, aö þaö var gott. Og guö b’essaöi
óþessar skepnur) og sagöi: Frjóvgizt cg fjölgiö 0g fyíliö vötn
hafsins. Og fuglinn margfaldist, á jöröinni. Ó23) ’ Þá varö
kvöld, og þá varö m.orgun, hinn fimmta , clag, (24) Og guö
sagði: Jöröin framleiÖi lifandi skepnur eftir þeirra eö.li: fénaö,