Sameiningin - 01.12.1906, Page 10

298
rikisstjórnar s:nnar heiðindóininum til lífs o,ef stuðnings. .Vö
sínu leyti eins og- ])egar vantrúarmennirnir hjá oss apa ]oaö eftir
lcristnum nrönnum að setja upp jólatré meö því ytra, er þar til
heyrir, :á fœSingarhátíS frelsarans, sem þeir þó afneita.
En—guSi sé lof!—kristileg líknarstarfsemi er í góSu gengi
m'i ctrSið viSast hvar í kirkjti vorri, í þessari álfu aS minnsta,
kosti. Og sérstaklega guSi lof fyrir það, aS einnig meSal vor,
lúterskra Vestr-lslendinga, er starfsemi þessi í Jesú nafni hafin.
ÁkvæSiS um djákna-einbættS i grundvallarlögum safnaS-
anna flestra eSa allra í hinu lúterska kirkjufélagi voru hér í álfu
bendir. til þess, aö slík starfsemi hafi frá upphafi vakaS fvrir
þeimj.er geugust fyrir myndan þess félagskapar. En mjög ó-
ljósa. hugmynd höfSti menn vissulega í fyrstti um þaS, hvert
þetta laga-ákyæSi stefndi. Og lengi var þaS viöasthvar, til þess
ekki aö segja allsstaSar, hjá oss nokktirn veginn dauSr bókstafr.
Svo var l>aö í Fvrsta lúterska söfnúði í Winnipeg þangaö til
ivrir 2—3 árum. ViS þá tvo djákna úr hópi karlmanna, s,em aö
undanförnu höföu í þeim söfnuSi veriö, var um það leyti bœtt
nokkrtim konum. Og leiddi sú ráðstöfun til þess, aö djákna-
embættiö þar í söfnuöinum lifnaöi viö. Djáknanefndin fór af
kappi aö vinna — tim fram allt aö því aö líkna bágstöddu fólki
b.æSi innan og utan safnaSarins. Og hefir sú kærleiksstarfsemi
haldiS áfram ávallt síðan. Frá þessu var nokkuö skýrt í rit-
stiórnargrein í blaöi þessu í April í fyrra. A sama ári varö
þaS áð samþykkt í Fyrsta lút, söfnuSi, aö liann kveddi sér til
þjónustu viö hiS drottinlega verk systur Jóhönnu Hallgrímssop
frá hinu lúterska móStifhúsi í Mihvaukee. Líknarstarfsemin,
sem áör var hafin í söfnuðinum af liálftt djáknanefndarinnar.
bar nieöal annars þann ávöxt, áð ] etta var afráöiö. Söktim
heilsubilunar kom systir Jóhanna þó all-miklu seinna en tipphaf-
lega stóö til. En síSan drottinn á, öndverött sutnri þessa árs
rendi oss hana tjl þjónustu sinnar me'Öal fólks vors hér hefir
megin-þáttrinn í líknarstarfsemi djáknanna í Fyrsta lút. söfnuöi
veriS verk hennar.
Ef til vill sýnist einhverjum önnttr eins líknarstarfscmi og
hcr er um aö rœöa ólíklcg til þess aö borga sig — ekki aö eins í
fjárhagslegu tilliti, og ekki einkum og sér í lagi í því tilliti, heldr
aö því, er snertir áraugrinn af henni fyrir trúarlíf hlutaöeiganda
safnáSar, fvrir vöxt hans og viðgang. Margskonar efasemdar-
spurningar geta hœglega i því sambandi risið: upp í hjörtum
r.afnaöarfólksins, Erum vér ekki iiieö Jiessum framkvæmdar-
tllraunum vortim áð mikltt leyti aS vinna fyrir gýg? Myndi al-
menningr þjóöflokks vors n.okkuS vérttlega hœnast aö kirkjunni