Lífið - 01.01.1936, Síða 7

LÍFIÐ
3
háski að ganga um þau í myrkri. Þvögur af ein-
eygðum hundum sáust hér og þar. íbúðarhúsin
voru tvílyft hreysi með marflötum þökum. Hurð-
irnar voru líkar sverum rekabútum. Gluggarnir
voru kringlótt göt — glerlaus „kýraugu“, hátt frá
jörðu.
Þótt Harar væri upp með sér af lærdómi sínum
og þekkingu, voru engar mentandi stofnanir til,
enginn stuðningur veittur til náms, engin hvatn-
ing til námfúsra manna. Burton móðgaði einn
hinna ,,lærðu“ manna með því að rengja, að
Osmanlis sigraði Stambul á dögum Omars. Ekki
bætti það til, að hann skilaði aftur bók, sem hann
hafði fengið léða, innan klukkustundar.
Ibúarnir, sérstakur kynflokkur, var meira að-
laðandi en borgin sjálf. Ekki leit Burton þó eitt
einasta fagurt andlit, að hans eigin dómi. Fólkið
var ruddalegt í útliti og virtist bera vott um sið-
spilt líf. Karlmennirnir voru rangeygðir, margir
voru sjónlausir á öðru auganu, sem afleiðing stóru-
bólu og enn aðrir voru afskræmdir af „scrofula"
og ýmsum öðrum sjúkdómum. Þeir voru svo hörku-
legir, að málshátturinn „hart eins og hjarta Har-
ar“, virtist eiga við þá. Þeir voru brúngulir að
hörundslit. Þeir voru stutthærðir. Þannig var og
skegg þeirra. Þeir voru leiðinlega limaðir og hvar,
sem á þá var litið, voru þeir ærið óásjálegir. Tó-
baksnautn var almenn. Aðallega notuðu þeir
munntóbak. Hver einn og einasti maður hafði
ávalt tannstöngul í vasanum. Eigi máttu menn
ganga vopnaðir á götunum.
1*