Lífið - 01.01.1936, Qupperneq 15

X,ÍFIÐ
11
geta langanir manns aldrei hlotið fullnægingu.
Raunverulegt hugrekki er ávalt að gagni; það
hugrekki að horfast í augu við hlutverk lífsins.
Sannlega hugrakkur maður getur bæði fengist við
■venjuleg og óvenjuleg viðfangsefni.
Kjarkmaðurinn skorast aldrei undan köllun
vinnunnar. Vandinn samfara félagslífi og ást-
hneigð verður honum ekki að fótakefli. Kjark-
manninum getur skjátlast; af þeirri reynslu lærir
hann, en kjarkleysinginn lærir oft ekkert af
reynslunni alla sína æfi. Kjarkmaðurinn þorir að
vera skeikull, kjarkleysinginn þorir það ekki.
Kjarkmaðurinn er góður verkmaður. Kjarkleys-
inginn liðleskja. Kjarkmaðurinn hefir fulla eigin-
reynd og er því tamt að gera það sem við á í hvert
sinn. Þveröfugt er þessu varið með kjarkleysingj-
ann. Kjarkmaðurinn hefir markmið og lýkur því
sem hann byrjar á. Kjarkleysinginn hikar ávalt
svo að ekki verður neitt úr neinu. Kjarkmaðurinn
öðlast traust og vináttu. Hið gagnstæða er hlut-
skifti kjarkleysingjans. Mistök og örðugleikar
auka kjarkmanninum afl og þrótt, en buga kjark-
leysingjann. Kjarkmaðurinn er önnum kafinn —
ekki yfir sjálfum sér — heldur yfir köllun sinni
og tilefni líðandi stundar. Kjarkleysinginn er önn-
um kafinn yfir ástandi sínu — ógæfu sinni og
glötun. Áhugi hugrakks manns beinist að sér-
hverju atriði mannlegs lífs eftir tilefnum. Aldrei
gerir hann sig afturreka með vantraustsorðunum:
,,Hvað ætli eg geti?“ Við öll vandamál er rétta að-
ferðin: meira, meira hugrekki! Mælir hvers manns